ගුවන් හමුදාවට ආපු සෘෂිවරයා කී කතාව

ඔන්න ගුවන් හමුදාවෙ හිටපු මම නිවාඩු යන්න ගිහිං වෙචිචි අකරතැබිබය මම එදා කිවිව. කියොපු නැති අය මෙතැනින් ඒක කියවන්න. එදා මම කිවිව වගේ මම කතා කියන්න මෙ බිලොග් එක පටන් ගත්තෙ නැති උනත් එදා කතාවට කොමෙන්ටි දාල තිබුණු Wiz Kun, චතුරංග, දොඩන්, ගයාන් බාලසූරිය, samudrika, thariya, panhida, Doc. Hondahitha වගේ අයගේ කොමෙන්ටි දැක්කහම දිගට​ම ලියන්න පොඩි කික් එකක් ආවා.

හරි අද මම අපේ කෝසෙක් (එතට හමුදාවට ආපු අපේ බොක්කක්) පෝය දවසක කරපු වැදගත් වැඩක් ගැන කියන්නයි යන්නෙ.

පොය දවසක් කියන්නෙ හමුදාවෙ හිටපු අපිට ඒ කාලේ පුදුම Fun දවසක්. එදා දවස හරිම සැහැල්ලුවෙන් අපි ගෙවලා දානවා. අපේ කීඩා පුහුණුවීමි එදිනත් තිබුනත් රජයේ නිවාඩු දවස් මුලු ලංකා​වම භුක්ති විදිද්දි අපි විතරක් මොන එහෙක​ට පුහුණුවීමි කරන්නද කියලා අපිත් එදාට නිවාඩු දානවා.

පෝය දවසේ අපේ දින චරියාව මෙන්න මෙහෙමයි.
උදේම නැගිටලා මුණ කට හෝදලා හමිබවෙන තේ එකත් බීලා. අපේ සෙටි එකම කෑමිප් එකේ ඉදං ගෝල් පේස් එකට පොඩි ජොගිං පාරක් දානවා. ආයේ ඈවිත් නාලා එහෙම උදේට කාලා 10ට 10.30 විතර සෙටි එක එකතු වෙලා එක්කෝ කිකටි ගහනවා. නැත්තං වොලිබෝල් ගහනවා. ආයේ දවල් කෑම වෙලාව ආපුවාම සෙල්ලං ඉවර කරලා නාලා කාලා එහෙම පොඩි රෙස්ටි එකක් ගන්නවා.

ඒ වෙලාව​ට ඉතිං එක එකාට වෙචිචි දේවල් මතක් කර කරා හිනාවෙනවා. සමහරු පත්තර බලනවා, චිතුපටි බලනවා. රෙදි හෝදනවා, නැත්තං කැමිප් එකේ බොක්ස් පොලීමෙන් එකක් බදු අරං මාසයක් එකතු තරපු රුපියල්පහේ එවා ඉවර වෙනකං මල් නෙලනවා. මුකුත්ම කරන්න නැත්තං නිදාගන්නවා. හැන්දැවට ඔක්කොමලා වගේ ගංගාරාමෙට ගිහිං මලක් පහනත් පූජා කරල එනවා. අමිමෙ බලන්ට එපැයි එතකොට අපේ උන්ගෙ සිල්වත් කම.

අද මම කියන්න යන කතාව සිද්ද උනේ අර ඉස්සෙල්ලා කිවිව දවල් කෑමෙන් පස්සෙ හමිබ වෙන වෙලාවෙදි.

එදත් සුපුරුදු විදියට අපේ කෝප්රල් ආව. එයා වෙලාවකට දෙයියෙක් වගේ. වෙලාවකට යකා ! කොහොම හරි මෙයා එද්දි කොහොමත් අපේ බඩවල් වල අමුතු දැවිල්ලක් එනවා. මිනිහා ව​චන දෙකක් තුනක් කතා කලාම එක්කෝ ඒක වැඩිවෙනවා. නැත්තං හොද වෙනවා.

කොහොම හරි මිනිහා එදා කැප්ටන් කූල්.

මිනිහා කියනවා ''උඹලා දන්නවද අද දවසෙ වැදගත් කම. හරි උඹ කියපං බලන්න අද දවසේ වැදගත් කම'' කියලා අපේ කොල්ලෙක්ගෙ පැත්ත බලල ඔලුව වැනුවා.
මම හිතුවා '' අනේ උෘයි මායි දන්න දවසෙ වැදගත් කම. උ කියයි අද කෑමට මස් දෙන්නෙ නැහැ. ඒකයි වැදගත් කම'' කියයි කියලා.

උත්තර නැති තැන අපේ කෝප්රල් එකෙක් පෙන්නලා ''හරි උඔ දැං ඉදලා හිමාලෙන් ආපු සෘෂිවරයෙක්. සෘෂිවරයා දැනගන්න ඔනා අද දවසේ වැදගත් කම උඹ කියපං'' කිවිවා.

කෝප්රල් කිවිවාම ඉතිං බෑ කියන්න යෑ. උෘ සුදු බෙඩිශීටි එකක් ඔතාගෙන සෘෂිවර වෙස් අරං අහසින් වඩිනවා ඈදංවලිං පැන පැනා. ඔක්කොමලා බලං ඉන්නෙ මූ මොකාටද එන්න හදන්නේ කියලා. කොප්රල්ටත් කාලෙකට පස්සේ හිනාවක් ගහිල්ලා තියෙන්නෙ.

මු අහසින් වැඩියා ඩබල් බෙඩි එකක උඩ ඈදට. ඈවිත් අද දවසේ වැදගක් කම ගැන කියන්න ගත්තා. මට පෙන්නෙ සෘෂිවරයා පොය දවසේ මදිනොකියන්න පවු ටිකක් පුරොගන්න වගේ යන්නෙ. දැන් සෘෂිවරයා ඈද උඩ දැහැනට සම වැදිලා

'' එමිබා ගුවන් භටයිනි අද දවසේ ලොකෙට වගේම ලංකාවෙ අපිටත් වැදගත් දවසක්. අද තමයි තපස්සු භල්ලුක වෙළද දෙබෑයෝ බුදු රජාණන් වහන්සේට විලදයි මී පැණියි දීලා බණත් අහලා කේෂ දාතුවකුත් අරං ලංකාවට අවෙ. අන්න ඒක දැන ගනිල්ලා. නැතුව අද දවස වෙන්කරලා තියෙන්නේ 5හේ කාසි වලිං මල් කඩන්න නෙමෙයි'' කියලා සෘෂිවරයා එර්දි උනා.

කෝප්රල්ට විතරක් නෙමෙ අපිටත් හොදමට හිනා ඒක වෙචිච විදියට.

ඊට පස්සෙ තමයි කතාවෙ හොදම හරිය එන්නෙ.

කෝප්රල් ඈති වෙන්න හිනාවෙලා හිනාවෙලා ''හරි උඹලගෙ A4 කොල වලින් එකක් අරං කතාවෙ හිත්ගත්තු තැනක් චිත්රයට නගපල්ල කියලා'' මූටත් අපිව බයිටි කරනවට වැඩිය දැයක් නැහැ.

මම '' යකෝ තෝ හිතුවද කෝප්රල් අපි හොඩියෙං මෙතෙන්ට වැටුන කියලා '' අහන්නත් ගිහිං ආයෙ මොකටද එයාගේ හිත රිද්දන්නෙ කියලා නිකං හිටියාග කතාවෙ සැරට කෝප්රල්ට ඈඩුනොත් එහෙම අපිටනෙ හොද නැත්තෙ.

දැං කොල්ලො එක100ගානට ට චිත්ර අදිනවා. ඈදලා ඉවර උනාම ඔක්කොම එකතු කරලා පොලිම​ට තිබිබා. කොල්ලො තමන්ට හැකි පමණින් ඈදලා. මොකට කියනවද ලස්ස​නේ බෑ චිත්ර ටික. කොහොම හරි ඈදපු චිත්ර වලින් ඔක්කොම තේරුමි ගත්තැකි එකක් ඈර.

මොකද්ද යකො මෙ මූ ඈදල තියෙන්නෙ. මුලු ​බෙෘද්ධ ඉතිහාසෙම මතක් කලත් මෙ වගේ අවස්ථාවක් ම​ට මතක් වෙන්නෙ නෑ.

මම '' මොකද්ද බං මෙ ඈදලා තියෙන්නෙ''

''ආ.... උඹලට තේරෙන්නෙම නෑ..... කොහෙද ඉතිං උඹලට රසවින්දනයක් තියෙන එකක් යෑ! මෙ ඈදලා තියෙන්නේ තපස්සු භල්ලුක දෙන්නා බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් බණ අහන අවස්ථාව යකෝ!''

මොන තපස්සු භල්ලුක ද යකෝමෙ. මට නං හිතාගන්න බැහැ. මට විතරක් නං කමක් නැහැ. අනිත් එවුනුත් සක්වල ජීවියෙක් දැක්ක වගේ බලං ඉන්නවා. උන්ටත් තේරැං ගන්න බැ ම​ගෙ හිතේ.
මම කෝප්රල් දිහා බැලුවා මිනිහත් තරු පටි ඹක්කොම අමතක කරලා කොල්ලො එක්ක එකතු වෙලා මෙ සිතුවම විශ්ලේෂනය කරනවා.

''හරි උඹම තේරුං කරපං මෙක'' මම කිවිවා.

යකෝ උඹලා බබාලද " මෙ ඉන්නෙ අපේ බුදු හාමුදුරුවෝ. මෙ ඉන්නේ බල්ලො දෙන්නා.''

''බල්ලො දෙන්නා කිවිවෙ?''

''ඈයි සෘෂිවරයා කිවිවෙ තපස්සු භල්ලුක කියලා දෙන්නෙක් බණ ඈහැවිවයි කියලා. ඉතිං ඒක තමා මෙ ඈදලා තියෙන්නෙ. මෙ බුදු හාමුදුරුවො. මේ තපස්සු භල්ලුක කියන බල්ලො දෙන්නා.''

යකො මූව කටු ඉඹුලේ නග්ගන්න එපැයි! මෙ කරලා තියෙන අපරාදෙට . අපරාදේ කොහොම උනන් අපේ කොල්ලො ඔක්කොම බඩ පැලෙනකං හිනාවෙනවා. අමිමො එහෙම හිනාවිල්ලක්. හකු රිදෙනකං හිනාවුනා. ඒත් මදි. කමිමුල් ගල් වෙනකං හිනාවුනා. ඒත් මදි! බඩ ලොක් වෙනකං හිනා උනා. ඒත් මදි. මූගේ චිත්රෙ බල බලා ඈතිවෙනකං හිනාවෙනවා.

'' යකො තපස්සු භල්ලුක කියන්නේ මිනිස්සු දෙන්නෙක්'' මම හිනාව අස්සෙං කියලා දැමිමා.

''සිරාවටම.........බල්ලො දෙන්නෙක් නෙමෙයිද? කියලා උත් අපිත් එක්කම එකතු වෙලා උගෙ චිත්රෙට හිනා වෙනවා.
කටිටියම ඈති වෙනකං හිනා උනා. හොදම වැඩෙ තමයි චිත්රෙ ඈදපු එකත් ඒක දිහා බල බල

'' සිරාවටමද මචං'' කිය කිය හිනාවෙචිච එකයි.
ඉතිං ඔන්න ඔහොම ජීවිතේ අමතක නොවෙන පෝය දවසත් ගෙවිලා ගියා. එදා හවස පංසල් යනකං අපිට හිනා වෙන්න හොද හේතුවක් තිබුනා.

(හරි දැං කතාව ඉවරයි. එක කතාවක් කියන කොට තවත් කතා ලොටි එකක් මතක් වෙනවා. කතාව ඔක්කොම කියෙවිවනං කොමෙන්ටි එකක් දාන්න. එතකොට ආයත් ලියන්න පොඩි කික් එකක් එනවා. )