ස්ලිම් ඇන්ඩ් සෙක්සි කෙල්ලොත් එක්ක | මගේ යාලුවෝ 2

ඡන්ද ප්‍රථිපල වල හැටියට අද කතාව වෙන්වෙන්න ඕන ෂැවොලියට. ඊලඟට සපා. ඊලඟට ජෙට්ලි. සමහරු කැමති උනේ හොඳ ළමයා ගැන දැනගන්න.

ඔය ජෙට්ලි කියද්දි මට මතක් උනා අපිට මුනගැහෙච්ච ස්ලිම් ඇන්ඩ් සෙක්සි කෙල්ලො වගයක් ගැන කතාවක්.

ඔය කොල්ලො ගැන කතා කරනවා වගේද අනේ ඒක. බොරුනං කියෝලා බලන්ඩකො.

ඊට කලින්, මතකද මම කිව්වා අපේ පුතා ගැන.

මිනිහා කොළඔ ආපු දවසෙ ඉදලා කලේ " මචං අර මොකද්ද බං? අර ඇයි බං හැමදාම අතන පෝලිම? මේ මේකද බං වල්ට්‍රේඩ්සෙන්ටර් එක? හිරු එක මේකෙලු නේද තියෙන්නෙ නේ බං" කිය කිය තැනක් නොතැනක් නැතිව අපේ පුතෙක් වගේ කෙරෝලක් නැතිව ප්‍රශ්ණ අහන එකයි.

ජෙට්ලිලා, සූරිලා වගේ වැදගත් තාලෙට පාරේ යන්න කැමති උන් පුතාව කොහෙ ගියත් හලලා යන්න බැලුවේ තැනක් නොතැනක් නැතුව ඔය විදිහට ප්‍රශ්ණ අහන හින්දා. ඔය හේතුව හින්දා අපි ඒකමතික තිරණයක් ගත්තා මිනිහට "පුතා" කියලා නම දාන්න. වැඩිකාලයක් යන්න කලින්ම හැමදේටම හොම්බ දාන හින්දා මිනිහට අමතර නමක් හැටියට "බලුහොම්බා" කියලා කියන්නත් තීරණය කලා.

හැබැයි පුතා යෑ ඒවට සැලුනෙ.

මිනිහා අපෙන් උත්තර ගන්න බැරිනං බස් එකේ එහා සීට් එකේ යන කෙනාගෙන් හරි, පයින් යනවනං සිකුරුටි මහත්තයෙක් හරි අල්ලගන්නවා වෙලාවේ හැටියට.

කොටින්ම මිනිහට ඕනැ උනේ කොළඔ ගැන වැඩියෙන්ම දන්න මිනිහා වෙන්න. පස්සෙ ඒකට මිනිස්සු වැඩියෙන්ම අඳුරන මනුස්සයා වෙන්න ඕන කියන කාරණාවත් එක්කහු උනා. ඔය ඔක්කොම කලේ අපිට පාඩමක් උගන්නන්න.

ඒකෙන් මේකෙන් උනේ කොල් එකක් ගන්න පෝලිමේ හිටියත්, බස් එකේ ගියත්, ග්‍රවුන්ඩ් එකට ගියත්, මිනිහට නුපුරුදු මූණක් දැක්කොත්,

"ආනේ ඔයාව මං දැකලා තියෙනවා කොහෙදි හරි.... ආ... ඔයා අහවලා නේද, ගම කොහෙද කිව්වෙ... ආනේ මගෙත් යාලුවෙක් ඉන්නවා එහේ...... අර පන්සල් හන්දියෙන් වමට තියෙන පාරනේ.... එහෙමද ඔයා අහවලා දන්නවද.... එතකොට අහවලාත් දන්නවා ඇති...එයාගෙං අහන්ඩකෝ මං ගැන...... ඔයා කොහෙද වැඩ කරනවා කිව්වෙ..... ඒ කියන්නෙ ළඟදිද කොළඹ ආවේ....එහෙමද..... මං නං මෙහෙ ඇවිල්ලා හුඟක් කල්....." කියලා ඒ ගොල්ලංව ඉන්ටවිව් කරන්න තියාගන්නවා.

ඒ වෙලාවට අපි ලඟපාතක හිටියොත් කරන්නෙ "බල්ලා දුහ්....දුහ්...." කියලා පුතා එක්ක කතා කරන අනිත් මනුස්සයට තේරෙන්නැති වෙන්න හිමීට කියන එක. එතකොට පුතා බලනවා බැලිල්ලක් කොහොමද දන්නවද?

ඒ කාලේ අපි උදේ ප්‍රැක්ටිස් කලේ පන්නිපිටියේ ධර්මපාලෙ. අපේ "රොඩ්ඩා සර්" එන්නෙ එහෙට. පුතයි ජෙට්ලියයි, තව දුර දුවන ටික දෙනෙකුයි ටොරින්ටන් වල "සිරිපාල" සර් එක්ක, සමහරු සුගතදාසෙ.

කව්රු කොහෙ ප්‍රැක්ටිස් කලත් හවසට ඔක්කොමලා වගේ රේස් කෝස් එකට "සෙට් වෙනවා". විනාඩි විස්සක් විතර පොඩි ජොගිං පාරක් දාලා එතන වෙන වයිවාරන්න දේවල් බලං ඉදලා හයහමාරට විතර ආයෙ එනවා.

ඔහොම ඉදලා එද්දි තමා අපිට අර ස්ලිම් ඇන්ඩ් සෙක්සි ගෑල්ළමයි මුණගැහුනෙ.

එදත් අපි පුරුදු විදිහට රේස් කෝස් එකේ මෙහා ගේට්ටුව ගාව ඉඳලා බස් එකක් එනකං ඉදලා ගොඩ උනා.

බස් එක අද්දන්න යද්දිම වගේ "හොව් හෝව්..... හිකි හිකි" ගාගෙන අර ගෑල්ළමයි කට්ටියත් එතන තිබ්බ අනිත් ගේට්ටුවෙන් මතු උනා. ඒ කියන්නෙ පාරෙන් එහා පැත්තෙ රෝයල් එක පැත්තෙන්. උන්ගෙ අත්වල තිබ්බ ආම්පන්න වලිනුයි, තෙත කොන්ඩා වලිනුයි මට තේරුනා මේ ගොල්ලං ටික පීනන්ඩ පුරුදු වෙලා යන ගැල්ලමයි වෙන්ඩැති කියලා.

දැං අපිත් බස් එකේ, ඒ ගොල්ලත් බස් එකේ. අපිත් හිටගෙන,  ඒ ගොල්ලත් හිටගෙන. අපිත් ප්‍රැක්ටිස් කරලා යනවා.  ඒ ගොල්ලත් ප්‍රැක්ටිස් කරලා යනවා. නියමෙට කැපෙනවා. තකට තක.

දැං අපේ ජෙට්ලිලාට එහෙම ඉන්න බෑ. ඉරට්ටක් වගේ ඉන්න "පුතා"ත් දැං කරන්ට් වයර් එකක් පෑගිලා වගේ. ඇයි දෙයියා... එක කෝලමයි බස් එක අස්සෙ.

මං නං දැන ගත්තා ඊලගට මොකද වෙන්නෙ කියලා. වෙන්නෙ හැමදාම වෙන දේ. ජෙට්ලියා හෙන වැදගත් තාලෙට එක ළමයෙකුට කිට්ටු කරලා එයාව "නමාගන්න"යි යන්නෙ. අනිත් උනුත් දැං ඊතල හොයනවා විඳින්න.

පුතා හිටියෙ අර ගැල්ලමයට මෙහා පැත්තෙ. ඊට මෙහාපැත්තෙ මං. පිලිවෙලට කිව්වොත් මම, පුතා, අර ගැල්ලමයා, ජෙට්ලි. අනිත් උනුත් වටේට හිටියා. තැං තැං වල.

ඔන්න මම හිතපු හැටියටම ජෙට්ලි වැඩේට බහින්න ගියා. එක පාරටම පොර මොකද්ද මතක් වෙලා ආපහු පුතා දිහා බැලුවා.

“මේ ගොඩයො, තෝ මෙතන ඉන්නවං නං වැදගත් විදිහට හිටු? තෝ මැදට පැනලා මෙතන මුලු රටටම ඇහෙන්ඩ අපිව චා කෙරුවොත්, අම්මපා මචං තොගෙ බෙල්ල මිරිකන එක මිරිකනවමයි” දත්මිටි කාගෙන මිනිහා පුතා පැත්තට ඇදිලා හිමිට කියලා, "මේ මචං මූව ටිකක් බලහං" කියලා මට බාර දුන්න.

පස්සෙ ජෙටා උගුර පාදගෙන එහෙම වැඩේට බැස්සා.

"ඕගොල්ල කොහෙද?" ඒ අපේ ජෙටා.

"මී..... එස්කියුස් මී. ඌගොල්ලං මේ බස් එකේ යන හැමෝගෙම විස්තර ගන්නවද?" ඒ අර ගෑල්ලමයා. බොරුවට ගැස්සිලා වගේ බැලුවා.

"හිකි හිකි හිකි........." ඒ උන්ගෙ අනිත් ටිකයි, අපේ ටිකකකුයි, මමයි.

"නැනැ නංගි..... ඕගොල්ලං වැදගත් පාටට ඉන්න හින්දයි ඇහැව්වෙ......."

"ආ....... එහෙම එන්න, අපි අහවල් ගර්ල්ස්කූල් එකේ......"

"හිකි හිකි හිකි........." ඒ උන්ගෙ අනිත් ටිකයි, අපේ ටිකකකුයි, මමයි.

"ඕගොල්ල හැමදාම ස්වීමිං එනවද?"

"ඔව්! ඇයි ඕගොල්ලත් සුවීමිං වලට එන්නද?"

"හිකි හිකි හිකි........." ඒ උන්ගෙ අනිත් ටිකයි, අපේ ටිකකකුයි, මමයි.

ඔය කතාව ඔහොම යද්දි අපේ පුතාට නං ඉන්න බෑ. මොකද මිනිහටනේ ඉන්ටවිව් කරලා හොඳට පුරුදු. අනික මේ වගේ වෙලාවක, මේවගේ කට්ටියක් ඉන්ටවිව් කරන්න ආය කවදා ලැබෙයි කියලා ද!

ඒත් මම බස් එකේ කාටත් හොරා මාපොට ඇඟිල්ලෙනුයි, දඹර ඇගිල්ලෙ ඉස්සර ඉඳං දෙවෙනි පුරුකයි උපයෝගී කරගෙන මේ අසීරු මොහොත ඉවර වෙනකං පුතාගෙ ඉනේ මස් කෑල්ලක් අඔරෝගෙන හිටියෙ. ඒ ජෙටාට දෙන සහයෝගයක් හැටියට. වැඩිය දැඟලුවොත් හරි, කට අරින්න ගියොත් හරි මට තියෙන්නෙ මස් කෑල්ල මෙහාපැත්තට අඔරන්නයි.

"අපෝ අපි එහෙම එනවා යෑ ඕගොල්ල එක්ක ස්වීම් කරන්න..... අපි වැදගත් ළමයිනෙ... නේද මචං"

"එහෙමද........." අර ගැල්ලමයා පැත්තට හිනා උනා.

"හිකි හිකි හිකි........." ඒ උන්ගෙ අනිත් ටිකයි, අපේ ටිකකකුයි, මමයි.

" ඔව්.... ඔව්..... අපි කැන්ඩි වල වැදගත් මිනිස්සු තමා..... නේද මචං"

අන්න ජෙටා කෙප්පයක් කෙලියා. හැබැයි ඒ උත්තරෙන් මෙච්චර වෙලා කතාව කෙරීගෙන ආපු විදිහ වෙනස් උනා. අර ගැල්ලමයා පළවෙනි පාර ජෙටාගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහැව්වා.

"ඔයා කැන්ඩි වලද? මොකද්ද ඔයාගෙ සර්නේම් එක?"

අන්න ඒ වෙලාවෙනං පුතාට කොහොමත් ඉන්න බැරි උනා. මිනිහා මගේ ඇඟිලි වලින් බේරිලා පැන්න ගමන් ජෙටාට කලින් මෙහෙම කිව්වා.

සර්නේම් එකද? සිරිපාල සර්. මගෙයි මුගෙයි, සොරි! මගෙයි මෙයාගෙයි දෙන්නගේ කෝච් එයා. ඇයි නංගිලා එයාව අඳුරනවද?

ඒ පාර නං උන්ගෙ අනිත් ටිකයි, අපේ ටිකකකුයි, මමයි එක්ක අමතරව අර ගැල්ලමයයි, තව වටේ පිටේ හොරෙං මේ කතාව අහං හිටපු කට්ටියකුයි කැකිරි පලන්න ගත්තා.
...................................