වැප්නි සාන්ත මහතාගේ අති භයංකාර ප්‍රශ්ණ වලට චූටි මහත්තයා දෙන උත්තර දැනගන්න අද රෑ 8.30 ට “කතා බස්“ අහන්ඩ නං එන්ඩ එපා.....! | හේතු, පින්තුර, ඕඩියෝ ඇතුලේ.

වැඩ කොටස් දෙකක් ඇත. ඒ කරන්නඩ පුලුවන් හා බැරි කියලාය. හුඟක් අයට කරන්න පුලුවන් වැඩ තවත් කට්ටියටකට බෑය. සමහරු වැඩ ගොඩ දාගන්න අතර සමහරු ඒවා අනාගනිති. මේ දෙක තේරුං ‍බේරුං කරගන්ඩ බැරි අය වැඩිහරියක් නවතින්නෙ කොට උඩය.

මම මේ බව අපේ අයියාට කොච්චර තේරුම් කරලා දෙන්ඩ ගියත් එයා නෙමේය ඒක ඇහැව්වෙ. කොටින්ම අයියාගේ මුල් කාලයේ ඉඳලා ඉන්න යාලුවෙක් වන වැප්නි සාන්ත මාමා මුලින්ම අයියාට කතා කරපු වෙලේ මම නං කිව්වෙ “තියෙන වැඩක් බලාගෙන පාඩුවෙ ඉන්ඩ” කියලාය. “ඔව්වයෙ ගිහිං මේ අමාරුවෙන් කරගෙන යන බ්ලොග් එකටත් වැඩේ සිද්ද වෙයි” කියා මම කොච්චර කිව්වත් අයියා ඒක ගණන් ගත්තෙ ම නැත.

ඔන්න දැං වැඩේ වෙලාය.

මේ වැඩේ වීමට හේතුව නම් අද හරියට රෑ 8.30 ට අයියා බස් රේඩියෝ එකේ පවත්වන කතාබස් එකට තමන්ගෙ කටහඬ එක්කහු කිරීමයි.

මම ඇවිල්ලා කාටත් උදව් පදව් කරන්න කැමති ළමයෙක්මි. ඒ ගැන ඌරන්‍ට මොන සවුක්යද කියන ලියුමෙනුත් සපත්තු පොලිෂ් කරන හැටි කියලා දුන්නු ලියමනෙනුත් ඕගොල්ලන්ට හොඳටම පැහැදිලි වී ඇතැයි සිතමි. මම මේ ලියමන ලියන්නෙ අද රෑ අයියා වැඩේ අනාගන්ඩ පෙර ඕගොල්ල දැනුවත් කිරීම මගේ යුතුකම කියලා හිතන නිසාය.

මේ තියෙන්නෙ එදා අයියලා බස් රේඩියෝ එකේ කිරි කිරි මැදිරියක ඒ ගොල්ලන්ගෙ කතාබහ පවත්වපු වෙලාවේ ගත්තු පින්තුරයකි.

දැං මං යන්නෙ ඕගොල්ලන්‍ට ඒක පැහැදිලිව තේරුම් බේරුම් කරලා දෙන්නය. ඕගොල්ලන්ටත් පින්තුරේ ලොකු කරලා බලන්ඩ ඕන්නම් වෙනම ටැබ් එකක ඕපන් කරගත්තාට මට කමක් නැත.

ඔය එක අතක් දික් කරාගෙන හෙන පණ්ඩිත විලාසයෙන් කරුණු ගෙනහැර දක්වන්නෙ අපේ අයියාය. එයා එදා කතා කරේ හොඳටම හිතට අරන්ය. එයා කතා කරද්දි “කණට මීපැනි හැලුවට පස්සෙ” වගේය. ටිකකින් කණ කකියන්න ගනියි.

ඒකට වැප්නි සාන්ත මාමාය. ඊට මෙහා පැත්තෙ හුඩ් එක තියෙන රතු ටීෂර්ට් එකක් ඇඳලා ඉන්නෙ එයාය. නිවේදක පුටුවෙ ඉඳගෙන වැප්නි මාමා වැඩස‍ටහන මෙහෙයවන හැටි බලං ඉන්ඩ ආසාය. එයාගෙ කටහඬත් හරි ලස්සනය. අහං ඉද්දි කණට මී පැණි හලන්නා වගේය. ඒත් වැප්නි මාමා එතන පරසක්වල ගහලා කිව්වෙ, “හැබැයි පොටෝ එකේ එයාගෙ මුණ වැටිලා තිබ්බොත් බලාගමු” කියලාය. මොකද වැප්නි සාන්ත මාමාගෙ කටහඬ කන්කලුය. ඒ හින්දා අහන අය එයාගෙ මුණුහොර හිතිං හදාගෙනලු ඉන්නෙ. ඉතිං මුනුහොර පොටෝ එකේ වැටුනොත් ඒ ඒ කට්ටිය හිතේ ඇඳගෙන ඉන්න රූපෙට හානියක් වෙයි කියලා, පොටො අල්ලන අල්ලන ගානේ වැප්නි මාමා ඔය විදිහට මුණ හංගාගත්තේය.

ඊලගට අත්දිග සුදු කමිසයක් ඇඳ බැරෑරුම් මුණක් හදාගෙන ඉන්නෙ බීටල් මාමාය. බීටල් මාමා වනාහි වැප්නි මාමාට ප්‍රශ්ණ හදාදෙන මාමාය. ඒ මාමා එදාට එන එක්කෙනා කියන කරන දේවල් වගේ ඕපදූප ටික දවසකට කලින් ඉදං හොය හොයා ගිහිල්ලා ඉටිකිරිස් ප්‍රශ්ණ වැලක් හදා වැප්නි මාමාට දෙයි. ඔය වැප්නි මාමා එයාගෙ බොක්කෙන්ම එන ප්‍රශ්ණ වගේ අපිට දැනෙන්ඩ අහන්නෙ බීටල් මාමා දාඩිය මහන්සියෙන් හරි හම්බුකරගත් ප්‍රශ්ණය. එදා මම ඔතෙන්ට නොයන්ඩ ඕගො‍ල්ලන්ටත් මේ රහස් කවදාවත් දැනගන්ඩනම් ලැ‍බෙන්නැත.

තව එකක්ය.

වැප්නි මාමා වෙලාවකට මයික් එක අනිත් පැත්ත හරොගෙන වැඩසටහන මෙහෙයවයි. සමහර වෙලාවට ප්‍රශ්ණ මාරු කරලා අනාගනියි. ඒවා ගැනද විමසිල්ලෙන් ඉන්නෙ බීටල් මාමාය. එහෙම උනාම “අප්පා.... සොරි මචං සොරි සොරි.....” කියලා “අනේ ඒ කැල්ල ආපහු ගමුද එහෙනං” කියා ඒකම ආය කරයි. මටනං ටික වෙලාවකින් බලං ඉඳලත් ඇති උනාය. බීටල් මාමා එක ප්‍රශ්නෙන් ප්‍රශ්නෙට ඇඟිල්ල තියාගෙන හරි බෑරෑරුම් මුණක් හදාගෙන ඉන්න හේතුව දැන් ඕගොල්ලන්ට තේරෙන්න ඇතැයි මම සිතමි.

ඕගොල්ලන්ට ඒ මම කිව්ව එක විශ්වාස නැත්තම් මේ කෑල්ල අහලාම ඉන්න පුලුවන්ය. මේ තියෙන්නෙ වැප්නි මාමා මයික් එක වෙන පැත්තකට හරෝගෙන කතා කරලා වැඩේ කොට උඩ ගිය වෙලාවකට පස්සෙ කෑල්ලකි.

හරි දැන් ඔය එහා පැත්තෙ මුල්ලෙම ඉන්නෙ නියම වැඩකාර මාමා කෙනෙකි. නමින් දුලාන්ය. කොම්පියුටර් ජිල්මාට් මාමා කෙනෙකි. එයා ඔය වෙලාවේ කිසි වැඩක් නැතුව අයියලා කරගෙන යන වැඩේ දිහා හිනා මුසු මුහුනින් බලාගෙන ඉදියි. අයියලා කරන වැඩ වලට හිනා නොගියොත් තමාය පුදුමෙ කියා ඕගොල්ලන්ටත් හිතෙනවා නේද?

කොහොමහරි ඒ මාමා වැඩේ යන හැටි බලා ඉදලා අන්තිමේ පටිගත කරපු කටහඩවල් ටික ඉල්ලා ගනී. පස්සෙ ඒවායේ වැප්නි මාමාලා, අපේ අයියලා අනාගත්තු කෑලි කපලා කොටලා දායි. තවද වැඩේ යද්දි අලගෙඩි වෙච්ච තැන් උගුල්ලලා දායි. පස්සෙ පසුබිමට සංගීත සද්ද, බෙර සද්ද, බෝම්බා පුපුරන සද්ද වගේ සද්ද බද්ද දාලා කතාව එක විදිහක් කරන්නෙ ඔය දුලාන් මාමාය. අන්තිමේ දී “අහවල් දවසට එන්නෙ අහවලා, පුලුවන්නම් අදුරගන්ඩ“ කියලා වේලාසනින් දාන සද්ද කෑල්ලත් එයාම හදයි. ඒ හින්දා ඒ මාමා වැඩකාරයෙක් බව මට මොනවට පැහැදිලි විය.

ආ........තව ටිකෙන් එකක් අමතක වෙනවාය.

අයියා බස් රේඩියෝ එකට එනවා කියලා වේලාසන සයිබර් යායේ ලියමනක් දානවනම් මේ ටිකත් කියන්න කියා වැප්නි මාමා මට පැත්තකට අඬ ගසා කොලයක් දුන්නේය. පස්සේ මේක කාටවත් කියන්නෙපා කියා, කොළයේ තියෙන ටික මට හිතුන දේවල් විදිහට දාන්නත් කීවේය. ඒ ටික නොකිව්වොත් වැප්නි මාමාගෙ හිත රිදෙන්ඩ ඉඩ ඇති නිසා මම ඒ ටික ඒ විදිහටම මෙතන ලියමි.

මේ තියෙන්නෙ ඒ ටිකය.

වැප්නි මාමා වනාහි නිවේදනයටම උපන් මාමා කෙනෙකි. කටහඩ අන්තිම ලස්සනය. වොයිස්කලර් එක කොට්ට කොරය, වොයිස් වේරියේෂන් හප්පා.... ඒ ගැන කතාකරලා වැඩක් නැත. එතකොට වොයිස් ටෝන් එක ටිබෑක්ය. ඒ අනුව බලන කල, කාලෙකට පෙර වැප්නි මාමාව වැනීමට යොදා ගත් මේ කවිය මෙතෙන්ට වුවද හරියට ගැලපේ කියා මට සිතේ. (“මට සිතේ” කිව්වට මේ ලියලා දුන්නු එක. මතකනෙ!)

එය නම්,

පරිගණකෙට මූ කෙරුමෙකි - බ්ලොග් කෙරුවාවටත් පොරකි
පණ්ඩිතකොම, කවි, විචාර - පෝස්ට් වලට හරි සමතෙකි
මෙහෙව් රටක මෙහෙව් එකෙක් - හමුවන්නෙ කලාතුරිනි
මට පෙනෙනා හැටියටනං - මූ නං එළ පට්ට බුවෙකි!

(වැප්නි මාමාගේ, මගේ බ්ලොග් කෙරුවාව කවි පන්තියට මා විසින් ලියා දුන් කොමෙන්ටුවකි)

වැප්නි මාමාගේ කොළයේ තිබු ටික එතනින් ඉවරය. මාම කිව්වෙ කොලේ ටික කොපි කරලා ඉවර වෙලා කටේ දාලා හපලා ඈතක තියෙන කුණු කූඩෙකට දමන්න කියාය. වැප්නි මාමේ ඔන්න මම ඒ ටික ඒ විදිහටම කලා.

දැන් අන්තිම ටිකය.

අර මම මුලින් කිව්වා වගේ මේ ලියමන ලියන්න හේතුව කියනවනම් අද හරියට රෑ 8.30 ට අයියා බස් රේඩියෝ එකේ පවත්වන කතාබස් එකට තමන්ගෙ කටහඩ එක්කහු කිරීමයි.

ඒත් වැඩේ කියන්නෙ අපේ වැප් මාමාගේ කටහඩ කොච්චර ලස්සන උනත් අපේ අයියගේ කටහඩ නම් අහන්න කැතය. තහඩු උඩට බොරලු වැටෙන නියම සද්දෙ ඒ කතා බහේ දී ඕගොල්ලන්ටත් හොඳහැටි අසන්නට සිදුවෙයි කියා මම බයෙන් ද පසුවෙමි.

අයියා වැඩසටහන ඉවර වෙලා කිව්වෙ එයාට හම්බුනු මයික් එකේ මොකක් හරි කොස්සක් තියෙනවා කියලාය! එයා කියන්නෙ වැප්නි මාමාලා ඒක කොටුවෙන් රු. 60/- ගානේ දීලා ගත්ත එකක් ද කියලත් සැක හිතෙනලු. අනික රේඩියෝ මැදිරියේ ටෙක්නිකල් ෆො‍්ල්ට් හෙනට තිබ්බලු. ඒකත් එක හේතුවක්ලු අයියගේ වොයිස් එක අල වෙන්ඩ. අයියා කියන්නෙ මැදිරියෙ බිත්ති වලට කොහුබත් ගහලා පිලිවෙලකට හදලා නැතුවැති කියලා. ඒක නියම ප්‍රමිතියට නැති හින්දාලු අයියගේ වොයිස් එක ලෙලදෙන්ඩ වෙලා තියෙන්නෙ.

මං නං ඔක්කොම අහගෙන ඉදලා හොඳවයින් රියන් ටොක්කක් කෑවත් කමන්නැ කියලා අන්තිමට අයියගෙන් ඇහැව්වෙ “නටන්ඩ බැරි මිනිහට පොලොව ඇදයි කියලා කතාවක් තියෙනවා නේද?” කියලායි.

කොහොම හරි අයියා කිව්වෙ “ඕගොල්ලන්ට ඕවා තේරෙන එකක්යැ, ඒවයින් වැඩක් නෑ ලියුමක් දානවනම් පොඩ්ඩක් අපිවත් උස්සලා තියලා මේ ටිකත් දාන්න” කියලාය.

ඉතිං අවසාන වශයෙන් මම ඒ ටික කියලා නතර වෙමි.

මේ තියෙන්නෙ ඒ ටිකයි,

“වැප්නිගේ කොරවෙලායන ප්‍රශ්ණ වැලකට, ඔබේ ආදරණීය චුටි මහත්තයා දෙන ඉටිකිරිස් උත්තර අතරේ කිරිකිරි සින්දු ගෝනියක් අහන්න අද රාත්‍රී 8.30 ට කතා බස් එක්ක එකතු වෙන්න. ඒ විතරක් නෙමේ චුටි මහත්තයාගෙ ඉස්කෝලේ කාලේ අමතක නොවන සිදුවීම මොකද්ද කියලා කතාබහේදී දැනගෙන ඒක මේ ලියමනේ සටහන් කරන පළමු 2000 අතුරින් ජයග්‍රාහී එක්කෙනෙකුට වටිනා ගුවන් සවාරියකුත් දිනා ගන්න පුලුවන්......”

කොරවිල්ල කෙසේ වෙතත් අර සිත්තර තරගෙන් පස්සෙ අයියාට ආතතිය හැදුනු එක වැප්නි මාමලාට කොහෙන්හො ආරංචි වී තිබේ. ඔය කතා බහ අතරතුර ඒ කතාවද ඇදී ආපු හැටියෙන් මට ඒ බව හොඳටම ඒත්තු ගියේය.

ඔය මොනා කිව්වත් මම නං කියන්නෙ තමන්ගෙ කණවල් වලට ආසාවක් තියෙනවා නම් ඕගොල්ලනං කීයටවත් අපේ අයියගෙයි වැප්නි මාමගෙයි කතාව අහන්ඩ බස් රේඩියෝ එක පැත්ත පලාතෙ පස් පාගන්ඩ යන්ඩ එපා කියලාය.

හැබැයි මං කියන දේ අහන්නැතුව, ඕගොල්ල ඒක අහලා, කන් බෙරේ ඉරි යවාගත්තොත් “අනේ ටිකිරියෙ හරි වැඩක්නෙ මට උනේ!” කියාගෙන මාව හොයාගෙනනම් එන්ඩ තියාගනන්ඩ එපා කියලා මම කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.

තවද ඕගොල්ලන්ගෙන් කව්රුහරි කෙනෙක් මගේ කීම නාහා ඒ පැත්තෙ ගිහිං අර ගුවන් සවාරිය දින්නොත් ඒ එක්කෙනා මාවත් ගමනට එක්කහු කර ගනු ඇතැයි මම උදක්ම විස්වාස කරමි.

ඔන්න දැන් මගේ යුතුකම ඉටුකලා කියලා මම සිතමි.

එසේ නම් මම නවතිමි. අසා සිටි ඔබ සැමට ස්තුතියි !

......................

- මීට කාලෙකට පසු ඔබ හමුවූ ටිකිරි.