කොල්ලෙකුට බබෙක් හමිබවුනු ඈත්ත කතාවක්.

හැමදාම හමුදාවෙ කතා කියපු නිසා මට හිතුනා පොඩිකාලේ වෙචිච අපූරු සිද්ධියක් කිවිවොත් හොදයි කියලා!

බොහොම ඉස්සර කාලේ මගේ පූංචිම කාලේ මගේ ලොකෙ පිරිලා තිබුනෙ තනිකර ප්‍රශ්ණ වලින්. මොන දේ කෙරුවත් මොන දේ බැලුවත් හැමදාම මට ගනන් කර ගන්න බැරි තරමි ප්‍රශ්ණ ගොඩාක් විසදගන්න බැරුව ඉතිරි වෙනවා!

ඒ කාලේ අපි ඉතාම සරළ ජීවිතයක් ගත කෙරුවා. අලුත් අවුරුදු කිටිටු වෙද්දි අපි නෑගමි යනවා.
අපි හැම අලුත් අවුරුද්දෙම යන අපේ නැත්දාලාගේ ගෙදරක් තිබුණා. ​ඒ ගෙදර පිහිටලා තිබුණෙ ටිකක් පිටිසර පැත්තක.

අපේ නැන්දටයි මාමටයි ගොවිපොලක් තිබුණා. අවුරුදු කිටිටු වෙද්දි අපේ අමිමලාගෙ පැත්තෙ නෑයොයි අපේ තාත්තලාගේ පැත්තෙ නෑයොයි ඔක්කොම එකතු වෙන්නෙ මෙ ගෙදරට. ඒක නිසා පොඩි උන් කටිටියක් එකතුවෙනවා. අපේ නැන්දටයි මාමාටයි ළමයි 4 හිටියා. පළමුවැනියා ලොකූ, දෙවැනියා බබා, තුන්වැනියා චන්ඩි, අන්තිමයා බට්ටී.

දවල්ට අසල තියෙන දං කැලේට ගිහිල්ලා ඈති වෙන්න දං කනවා. නැත්තං මා​මලාගේ ගොවිපලේ පැල වලට, මෝටර් වලින් වතුර දානවා බලං ඉන්නවා. හවස් අතේ මාමලගේ කජු වත්තට ගිහිං ඈතිවෙන්න කජු පුහුලං කනවා. එද්දි පුලුපුලුවං හැටියට කජුත් අහුලං එනවා.

හරක් ගාල්, එලුකොටු, කුකුලු කොටු හැමදෙයක්ම හැමකෙනෙක්ම අපේ යාලුවො වෙනවා ඒ කාලෙට.
ඔය ඔක්කොම කරලා හවස් අතේ නෑදැයෝ කටිටියම එකතු වෙලා කජු පුචිචනවා. ඒවා කන්නෙ හවස තේ වෙලාවට.

ඔන්න ඔය තේ වෙලාවට අපේ අමිමලාගේ නැන්දලාගේ රසකතා එලිය​ට එනවා. අපිත් ඒ වෙලාවට අමිමලාගේ ඔඩොක්කුවට වෙලා ඒ රස කතන්දර අහගෙන ඉන්නවා. ඔය කතා වැඩිහරියක් ඉවරවෙන්නෙ මට තනියෙන් විසදගන්න බැරි ප්‍රශ්ණ ගණනාවක් ඉතුරු කරමින්.

ඔන්න එක දවසක් මම ඔය කතා අතරෙ අතරමං වෙලා ඉද්දි මට විසදගන්නවා තියා හීනෙන්වත් හිතන්න බය ප්‍රශ්නයක් මගේ ප්‍රශ්ණ ගොන්නට එකතු උනා.

ඒක උනේ නැන්දා එදත් කතාවත් පටන් ගත්තු හින්දයි. නැන්දා කතාව පටන් අරං ටිකක් කියවං ගියා. මමත් නිසොල්මනේ අහං හිටියා. නැන්දා එක පාරටම,
''ඒකාලේ මෙහට එන්න තිබුනෙ අඩි පාරවල්. ඔය ඉස්සර ගෙදර අප්පුහාමි මාමලාගෙ ගෙදරට නුවර ඉදලා පුතෙක් ඈවිල්ලා, පාර හොයාගන්න බැරුව හංදියෙ ඉදල තියෙනවා. ඔන්න ඔය වෙලාවෙදි තමයි ඒ කොල්ලට අර පංසල් හන්දියෙදි බබා හමිබවෙලා තියෙන්නෙ''

''මොනවා '' මාව උඩ ගිහිං කජු අත්තක වැදුනද මන්දා?

හිතාගන්නත් බෑ. ''කොල්ලෙකුට හංදියකදි බබා බමිබවෙලා?'' මම හිතුවා.

නැන්දා එක දිගමට කතාව කියං යනවා. කටිටිය හිනා වෙනවා. පුදුම වෙනවා, බය වෙනවා. මෙ ඔක්කොම මට පෙනුනත් මට කියන කිසිදෙයක් තේරුනේ නෑ. මම සැහෙන වෙලාවක් කල්පනා කලා. කල්පනාකරලා වැඩිකමට මගේ මොලේ හිරවෙන ගතියක් ආවා. මම අමිමගෙන් ඈහැවිව '' අමිමෙ ඉස්සර කාලේ අයියලාටත් බබලා හබිබවෙලා තියෙනවද?'' කියලා.

හරි දැං කතාව තේරුණ අය හිනාවෙන්න. අනිත් අය අයෙත් කතාව කියෝල බලන්න.

ඔය ඉන්නේ ඒ කාලේ ප්‍රශ්ණ ගොඩකට මැදි වෙලා හිටපු මං!

යන්න කලිං මේ පොඩි එකාට කියවන්න ටිකිරි කොමෙන්ටි එකක් දාලා යන්න අමතක කරන්න එපා හොදේ..