තනිවම පොලේ යෑමෙන් තරුණයන්ගෙ ‘පතිවත‘ කෙලෙසෙයිද? | වෛද්‍යාචාර්යතුමනි මට පිළිතුරක් ලබා දෙන්න.!

පොලේ යාම යන වචනය කණ වැකුනු සැනින් මගේ මතකයට එන්නෙ කුඩා සන්දියයි.

"කුඩා සන්දිය" පොල පිහිටියේ අපේ ගමට ටිකක් දුරිනි. එහි යා යුත්තෙ බස් රථයෙනි. පොල ඉරිදා පැවැත්වෙන බැවින් කෙහෙල්කොටුව ගමේ සිට කුඩා සන්දිය වෙත එදිනට විශේෂ ලංගම බස් සේවාවක්ද, ඒ හා තරග කිරීමට ගමේ හයිකාරයින්ගේ "බුටු වෑන්" දෙක තුනක්ද යෙදවෙයි.

පොලේ ගිය විගස වැඩිහිටියෝ මට කූරක ගැසූ බොම්බයි මොටයියෙක් අරගෙන දෙයි.

මා එයින් පසු බොම්බයි මොටයි ලෝකයේ අතරමං වෙන කාලය තුල වැඩිහිටියෝ බඩු ද මුට්ටු ද ගනියි. මෙය කුඩා මා රවටාගන්නා කදිම උපායක් බව වැටහුනේ චිරාත් කාලයකට පසුවය.

ඒ මක් නිසාදැයි කිවහොත්, පොලට ඇතුලු වෙද්දීම මට ලැබෙන බොම්බයි මොටයිය පොලේ බාහිර බලපෑම් වලින් ආරක්ෂා කරගැනීමට මට නොතිත් අරගලයක යෙදීමට සිදුවීමයි. විශේෂයෙන් මා කුඩා දරුවෙකු නිසා ශරීර ප්‍රමාණයෙන් ද කුඩාය. ඒ හේතුවෙන් බොම්බයි මොටයිය පිහිටන්නෙ සාමාන්‍යයෙන්  වැඩිහිටි නැන්දලා මාමලාගෙ ඉණ මට්ටමේය. ඒ නිසා බොම්බයි මොටයිය තෙරපෙන සෙනගගෙන් බේරා ගත යුතුය. එළවලු වල ගුණ දොස් විමසන්නට ඒ දෙසට නෑමී සිටින නැන්දලා මාමලාගෙ පස්සවල් වල එය ගැටීම වලක්වා ගත යුතුය. බොම්බයි මොටයිය යම් කිසිවෙක් දුටුවහොත් ඕනැම කෙනෙක් පාරෙන් පැන එයට ඉඩ දී මා දෙස රවා බලයි. ‍ඒ බොම්බයි මොටයි ඇ‍ඳුම් වල තැවරුනොත් ඒ පැල්ලම ඉවත් කිරීම අපහසු නිසාය.

තවද මේ අරුම පුදුම වස්තුව නිසා පොලේ සිටින සම වයසේ ළමයින්ගේ නොමද ඉරිසියාවට මා භාජනය වේ. ඒ නිසා ළගින් යද්දි එයට අලාභ හානී කරන්නට මාන බලන්නන්ගෙන් එය ආරක්ෂා කළ යුතුය. බාගදා උන්ගේ කෙළ බැල්මෙන් වහන් කල යුතුය. නැතිනම් මට ගෙදර ගිය හැටියෙ බඩේ ගාය අල්ලයි. 

මේ සියල්ල අස්සේ මා එය රස ද බැලිය යුතුය. මේ ගැන අවධානය යොමු කරන්නට සිදු වීම නිසා මට පොලේ ඇවිදින විට "කකුල් රිදෙනවාය, සෙනග අස්සේ තෙරපෙන්නට බෑය, අපෝ දැං ඇති. ගෙදර යං"ය වැනි ඉල්ලීම් කිරීමට අවස්ථාව හා අවධානය නැති වී යයි.

ඉදින් ඒ මුලු කාලය තුලම මා කර ඇත්තෙ, දිවත් උඩු තල්ලත් අතර තැබූ සැනින් අන්තර්ධාන වී යන ඒ අරුම පුදුම රෝස පාට කමකට නැති වස්තුවක් ආරක්ෂා කරමින් සිටීමයි.

ඉන්පසු මා පොලේ ගියේ ගැටවර වියේ දීය. තනිවමය.

ඒ අපොස සාපෙ හා උපෙ ප්‍රතිඵල එනතුරු නැවතී සි‍ටි කාලයයි. ඒ දිනවල මට පොලේ යාමට සල්ලිත්, ගෙන ආ යුතු බඩු ලිස්ට් එකත් ලියා දෙයි. ගැටයා කාලේ පොලේ යාම මානසික වදයකි. පොලේ යාම වනාහී වැඩිහිටියන්ගේ රාජකාරියකි. මා මෙයට ඇඳීමෙන් ඔවුන් කරන්නෙ බලවත් වරදකි. බොහෝවිට පොළට "එහෙටත් මෙහෙටත්" නැති කොලු ගැටයින් එන්නේ නම් ඒ අතලොස්සකි. ලිස්ට් එක පොල මැද දිග ඇරගන්නා මා හට ඉන් පසු සිදුවන අකට‍යුතුකම් බොහෝය.

තනිවම පොලේ යෑමෙන් තරුණයන්ගේ පතිවත කෙලෙසෙයිද?

මේ ගැටලුවට පිළිතුරු සෙවීමට සිදුවූයේ හදිසියේ ඊයේ සවස් කාලයේ මට පොලේ යාමට සිදු වීම නිසයි. ඇරත් තනියෙම!

ඇත්ත වශයෙන්ම කියතොත් මා වැනි කඩවසම් කදිම ඉලන්දාරියෙකුට පොලේ යාම වැනි කටයුත්තක් තරම් නොවේ යැයි මම සිතමි. මොහොතක් සිතන්න. පතෝල, වැටකොලු, මුරුංගා දඬු හිරවී එලියට පනින්න හදන මල්ලක් රැගෙන පැත්තට ඇලවී සිය රථය කරා බඩු මල්ල ඔසොවාගෙන එන කඩවසම් තරුණයෙක්. ඒ වෙන කව්රුත් නොව ඔබගේ ආදරණීය යුරෝ දෙකේ වීරයා නම්. අහෝ බේදයකි. සොරි! ඛේදයකි.

අපේ පොල සඳුදා හවස සිට අඟහරුවාදා දෙක තුන වන තුරු පවතින්නකි. ඒ හේතුවෙන් පොලට එන බහුතරය වන අක්කලාට සහ නැන්දලාට සුවඳ විළවුන් ගා කදිමට සැරසී ඒමට ඉඩ කඩ ඇත. අයියලා බොහෝමයක් ගසා එන්නෙ ආම්ස්කට් හෝ බොක්සිං බැනියම්ය. බැලු බැල්මට සඳුදා රාත්‍රිය වන විට පොල පිටින් සිට බලන්නෙකුට දිස් වෙන්නෙ කානිවල් එකක් ලෙසය. ඇතුලට ගිය විටය, පේන දෙයට වඩා දකින දේ වෙනස් බව වැටහෙන්නෙ.

මම කුඩා කල සහ ගැටවර වියේ පොලේ ගොස් අද්දැකීම් ලබා ඇති නිසා ඉලන්දාරි වයසේ තනිවම පොලේ යාමේ ආදීනව හොඳින් දනිමි.

කෙසේ වුවද හදිසියේ මට පාත් වන මෙවැනි මරාල සියල්ලම වාගේ ලිහා ඒවා සමනය කර දෙන්නෙ හැමදාම වගේ මැරියන්ය. ඈ මෙයටද කදිම උපායක් යෙදීවීය. ඒ ගෙන ආ යුතු බඩු ලිස්ට් එකක් සාදා නවීන පන්නයට ගැලපෙන ලෙස එය ම‍ගේ ජංගම දුරකථනයේ ඩ්‍රාෆ්ට් කර දීමය. මට තිබෙන්නෙ තුන්ඩු කෑලි ඇදගෙන දැඟලීම වෙනුවට මගේ අති නවීන ජංගම දුරකථනය කාටත් පෙනෙන සේ එලියට ගෙන එයින් බලා බඩු මුට්ටු ගැනීමයි. ලිස්ට් එක ඩ්‍රාෆ්ට් කර තිබුනේ මෙසේය.

Ala 1kg
Luunu 1kg
Maiyokka 1kg
Bonchi 500g
Beet 500g
Carrot 500g
Thalana batu 500g
Karawala Jathi 2, Hal Masso 250g
Goraka 100
Kaha kudu 50
Mukunuwanna, Gotukola, Karapincha Mitiya bagin.

වෙලාව පැමිණියේය. මම සවස් කාලයේ පොල වෙත ඇදුනෙමි. වෙනදා මා දැක පුරුදු සියල්ල මට මුල සිටම නුහුරට පෙනෙන්න ගත්තේය.‍

මුලින්ම හමුවෙන මයියොක්කා (ඇත්ත වශයෙන්ම නිවැරදි වචනය මඤ්ඤොක්කා වුවත් මා එය ලියන්න නොදනිමි. එය මගේ වරදක් නොව මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ වරදකි.) මාමා මා සමඟ සිනාසුනේ සුහදව උනත් මට එය පෙනුනෙ ඔලොක්කුවට කළ සරදමක් ලෙසය. ඇරත් එතනින් මයියොක්කා ගැනීම ඉබ්බගෙන් අත මාරුවට පිහාටුවක් ගන්නවාට වඩා අමාරුය. මයියොක්කා වල ගුණ දොස් බැලීමට මනාව දෙකට නැමීගෙන සිටින නැන්දලා (ඇත්ත වශයෙන්ම මෙය "ඇන්ටිලා"  විය යුතුය. නමුත් ඇන්ටි යන වචනයේ ධ්වනිතාර්ථයට මා සතුටු නැත.) බොහෝය. ඒ අතරට මා ගොස් පිවිතුරු සිතින් මයියොක්කා කිලෝ එකක් ඉල්ලුවද, අර නැන්දලා මා දෙස බලන්නෙ සෙනග වැඩි බසයකට, ජැක් එකක් අතින් ගෙන ගොඩවූ ටින්කර් බාස් කෙනෙක් දෙස බලන්නාක් මෙන් දවා හලු කරන බැල්මකි.

අනෙක් අතට ජංගම දුරකතනය බලාගෙන එළවලු ඉල්ලීමද සිතූ තරම් ප්‍රා‍යෝගික නැත. එක අතකින් බඩු මල්ල ගෙන අනිත් අතින් දුරකතනයේ ඇති එළවලු වල අපබ්‍රන්ස සිංග්‍රිසි නම් සිංහලට පෙරලමින් සිටිය දී තිරය නිවී යයි. නැවත එය පත්තු කර මෙතැනින් ගත යුත්තේ මේ සෙට් එකය යන්න නිර්ණය කර එළවලු ඉල්ලීමට ලැස්ති වෙන විට මට පිටුපසින් හෙන ට්‍රැෆික් ජෑම් එකක් හැදි තිබේ. ඒ ගොල්ලන් " බලන්ඩ අනේ මුගේ තියෙන මෙව්වා කම" කියලා එකිනෙකාට පවසමින්මගේ පිටට යවුල් පහර දෙක බැගින් දී එතනින් අමාරුවෙන් පාර පනියි.

කරෝල ගැනීමේ දී මට තවත් සුලු අකරතැබ්බයක් විය. ඒ සුවඳ මාරු වීම නිසාය.

කරෝල ගැනීමේ දී සැලකිය යුතු මුලික කාරණා දෙකක් හා අනුකාරණා රාශියකි. ඒ ගැන මට මුලින් උපදෙස් දී තිබුනි. කරෝලයා බැලූ බැල්මට වියලි පෙනුමෙන් සිත ඇද ගත යුතුය. දෙවැන්න එයට නැහැය ලං කර බැලීමේ දී අමු‍වෙන් උනත් කෑමට සිතෙන සුවඳක් එයින් විහිදිය යුතුය. ඒ පරීක්ෂණ දෙකෙන්ම  කරෝල යාලුවා පාස් වූ පසු අනුකාරණා සලකා බැලේ. ඒවා නම් උෂ්ණාධික කරෝල වර්ගයක් නොවීම, කෑවායින් පසු කට කාරවා නොයෑම, පොත්ත අඩු මස් වැඩි ජාතියක් වීම, ඔලුව කුඩා හෝ ඔලුවක් නොමැති ඇඟ ලොකු උන් වීම ආදියයි.

ඉදින් මේ සියල්ල සලකා බැලූ මට එක් දෙයක් අමතක වී ඇති බව පසක් විය. ඒ සුවඳ බැලීමයි. මම කරෝල යාලුවා නැහැයට ලංකොට සුවඳ බැලීමි. එවිට මට ආවේ පිච්ච මල් හා ඉංග්ලිෂ් රෝස් මල් සුවඳින් සුවඳවත් වූ කදිම ලැවැන්ඩ සුවදකි. මා ඒ රසය උරාගෙන කරෝල අයියාගෙන් කෝචෝක් ස්වරයෙන් මෙසේ ඇසීමි. "ඕගොල්ලන් මේ කරෝල පිච්චමල් වතුරෙන් හෝදලද වේලන්නෙ?". එවිට කරෝල අයියා මුකුත් නොකියා නිකං සිටි අතර, අසල තක්කාලි තෝරමින් සිටි නැන්දා කෙනෙක් "ආ... උඔලගෙ කෙල්ලොන්ට විතරයි සෙන් පවුඩර් ගහලා පොලේ එන්ඩ පුලුවන්..... අපි ගහපුවාම තමා උඔලට අමාරු නේ" කියාගෙන ඇයගේ දැවැන්ත පස්චාත්තියෙන් මට ඇනගෙන යන්ට ගියාය.

ඒ සියල්ල විද දරාගෙන සිටි මා, මද අස්වැසිල්ලක් සොයා සරුවත් කඩේ පැත්තට ඇල්ලුවෙමි. සරුවත් කඩේ වනාහි පොලේ මුල්ලක පිහිටි, පොඩි ආවරණමය ගතියක් ඇති නිදහස් තැනකි. රුපියල් 40/- දී සරුවත් එකක් ගෙන අර ආවරණමය පෙදෙසට වී ඕනෑ නම් පොඩි ස්ටූලයක ඉඳගෙන එය පානය කල හැකිය. එයින් මගේ ආතතිය සමනය වේ යැයි මම සිතුවෙමි.

මම සරුවත් කෝප්පක් ගෙන එයින් උගුරක් බොමින් මෙතෙක් සිදු වූ සියල්ල ආවර්ජනය කරමින් අර ආවරණමය පෙදෙසට ගියෙමි. අවාසනාවක මහත! එහි වැඩිපුර සිටියේ බඩු ගන්න ආ කාන්තා පක්ෂයේ අයයි. අවාසනාව එය නොවේ. කාන්තා පක්ෂයේ මුහුණු අතර මට දැක පුරුදු මුහුණු ගණනින් දෙකක් විය. ඒ අපේ පුංචි ඉස්කෝලෙට (ඇත්ත වශයෙන්ම Star Kids Academy - ගෙදර වගේ කැමති විදිහට ‍ලේසි විදිහට ඉගෙන ගන්න එන්න.) එන ග්ලෝරියා දැරිවිගේත්, එහන්සා දැරිවිගේත් අම්මලාගේ මූණුය. දරුවන් ද අලිගැට පේර බොමින් ළඟ ළඟම සිටිති.

මා දුටු පමණින් ඔවුන් මට අසීමිත ගෞරව සම්ප්‍රයුක්ත බවක් දක්වමින් හුනස්සෙන් නැගිට්ටෝය. පොඩ්ඩෝ "අර අපේ සර් යැ"යි (ඇත්ත වශයෙන්ම මම සර් කෙනෙක් නොවෙමි. මැරියන් ටීචර් වූ දිනම ඇගේ ගෝලයන් විසින් මා සර් තනතුරට උසස් කරනු ලැබීය.) තම යහලුවන්ට හදුන්වාදෙයි. මට මහත් අපහසුතාවයක් දැනුනි. මට සිතුනේ, මා බඩු මල්ලක් අතින් ගෙන නිර්වස්තරයක් ඇඳගෙන ඔවුන් ඉදිරියේ කස කසා ඇට දැමූ සැකරින් වීදුරුවක් පානය කරන තකතීරුවෙකු ලෙසය. මට එතනින් චුත වීමට හැකි උනානම්!

ඇත්ත වශයෙන්ම තනිවම පොලේ යාම ඛේදවාචකයකි. ඩබල් දමා යන්නේනම් එය සැබෑ ආනන්දයකි.

ඉදින් තෙරපෙමින්, ඇනෙමින්, වදිමින්, දවා හලු වෙමින්, නැවත හරියමින්, සුවඳ උරමින් ආදී එකි නොකී මහත් වූ කෝලාහලයන්ට මුහුණ දෙමින් මා එදින පොලේ යාම අවසන් කලෙමි.

කෙසේ හෝ එක දෙයක් මා කිව යුතුය. එදා පොලේ නැන්දලා පොඩ්ඩ බැරිවන විට මා දෙස බැලුවේ, කුඩා කළ මෙන් මම පිටිපස්සෙන් ගොස් ඔවුන්ට බොම්බයි මොටයියෙන් ඇන්නා වැනි බැල්මකිනි. සිදූ වු කලබගෑනි නිසා මට බොම්බයි මොටයිය තබා, බොම්බයි මොටයියට ගසන කූර ගැනවත් ඒ අවස්ථාවේදී මතක් නොවීය.

අවසාන වශයෙන් මම‍ මෙසේ කියමි.

පිරිමින් වන අපට කවදාවත් පතිවත සුරැකිය නොහැකිය. ඒ මක්නිසාද යත් අප පිරිමින් වන බැවිනි. අපට සුරැකිය හැක්කෙ බඹසරයි.

ඉදින් එය රැකී ඇද්දැයි සොයන්නෙ කුමන ක්‍රමවේදයෙන්ද? එයට ක්‍රමවේදයක් තිබේද? බඹසර බිඳුනත් එය බිදී ඇත්තෙ මගේ වරදින්ද? පොලේ දී සිදූ වූ සිදුවීම් වලින් මගේ බඹසර වලට මෙව්වා වී ඇත්ද?

වෛද්‍යාචාර්යතුමනි, මට පිළිතුරක් ලබා දෙන්න. (ඇත්ත වශයෙන්ම මේ මොහොතේ සිට ඕගොල්ලන් සියලු දෙනාවම මම වෛද්‍යවරු තත්වයට උසස් කරමි.)

.............................
- මීට අසරණ යුරෝ දෙකේ වීරයා.

බිඳිලද නැද්ද කියා ශුවර් නැති නිසා මා මානසිකව ඇඳවැටී අත උලුක්කු වී ඇත. ඒක නිසා චිත්‍ර ඇඳීමට නොහැකිය. ආදරණීය මිතුරනි, මගේ සිත හැදෙන්න මෙයට ගැලපෙන චිත්‍ර කිහිපයක් ඇඳ හැකි ඉක්මනින් එවන්න. මම ඒවා "අද කාටුන් - 11" තුලින් ප්‍රචාරය කර මේ ඔක්කොම අමතක කරලා දමමි.

චිත්‍ර ඇඳ එවීමේ කොන්දේසි -

• වයස අවුරුදු 6ට වැඩි ඕනෑම අයෙකුට මෙයට සහභාගි විට හැකිය.
• චිත්‍ර එවීමේදී ඊ මේලයට ඇටෑච් කර සබ්ජෙක්ට් එකට CYC යනුවෙන් නම් කර එවන්න.
• චිත්‍ර ඇඳීමට ඕනෑම මාධ්‍යක් භාවිතා කළ හැකිය. වැල්ලේ ඇඳ පොටෝ ගසා එව්වද කම් නැත.
• නිරුවත් හෝ අසභ්‍ය දර්ශන ඇතුලත් චිත්‍ර ඉවත් කරනු ලැබේ. කලාත්මක නම් කමක් නැත.
• චිත්‍ර භාර ගැනීම 14 වෙනි ඉරිදා සවස 6 න් අවසන් වේ. 
• චිත්‍ර ප්‍රදර්ශණය "අද කාටුන් - 11" යටතේ ඊලග සතියේ සඳුදා උදෑසන 6 ට ආරම්භ වේ.
• ඔබගේ වටිනා නිර්මාණ cyberlipi@gmail.com යන ලිපිනයට එවන්න.

වැදගත්-

• මෙය එදා මෙන් චිත්‍ර තරගයක් නොවේ. චිත්‍ර තරගයක් පැවැත්වීමට තවමත් කල් මදිය.
• මගේ අතින් කාටුන් වුනු අයට මෙය කදිම අවස්ථාවකි. 
• නිවාඩු දිනයන් තුන හතරක් එන නිසා අඳින්නට වෙලාවක් වෙන් කර ගැනීමට හැකිවේ යැයි සිතමි.
• ඔබට සාර්ථක චිත්‍රයක් ඇඳ එවීමේ හැකියාව ලැබේවා! මට එය සාර්ථක කර ගැනීමට ලැබේවා!   

 මේ අලුත් අවුරුද්දට කලින් එන අන්තිම ලිපියයි.  

.........................

 

  සයිබර් යායේ රසික පිරිසට සුබ අලුත් වේවා. නිවාඩු කාලය සතුටින් ගෙවන්න හැකිවේවා!