ම-යන්න, ගු -යන්න, ල-යන්න, මගුල !

මේ පහුගිය දවසක අපේ සංජීව අයියත් බැන්දා!

මනමාලිලාගෙ ගෙදර යන්න ‍අයිලාගෙ පැත්තෙන් තෝරගෙන හිටියේ වැදගත් ම කට්ටිය විතරයි. ඒ හින්දම මටත් යන්න පුලුවන් උනා.

කෝයන්න, මයන්න, ගේයන්න, කෝ මගේ කෝයන්න, අල්යටන්න, කෝට් එයන්න, කයන්න, එක, කෝ මගේ කෝට් එක? වත්තෙ නැන්දා කට ඇරගෙන ටිකක් වෙලා බලං හිටියා, හරියට ඕගොල්ල මේ දැං කරනවා වගේම!

පස්සෙ,

"ආ... ඉන්ඩ චූටි මහත්තයා මං අරං එන්නං" කියලා ගේ ඇතුල​ට ගියා.

මේ වෙනකොට වත්තෙ නැන්දටත් මම කතා කරන අලුත් ක්‍රමේ හුරුවෙලයි තිබුනේ, ගෙදර අයට වගේම. වත්තෙ නැන්දා ඒ දවස් ටිකේ අපේ ගෙවල් පැත්තෙ ඇවිල්ලා අපිට ඔය එක එක දේවල් වලට උදව් කරා මගුල් ගෙදර යන දවස එනකං.

ඇත්තම කියනවනම් ඔය විදිහට ගෙදර දොරේදි කතා කරන එක තමා මගේ අලුත්ම සොයා ගැනීම උනේ.

මේ වෙද්දි බයිසිකල් වලට හුලං ගහලා, රොකට් යවලා, රාජකාරි ලියුම් ලියලා කාලයක් ගිහිල්ලා තිබුනු හින්දා කොහොමත් මට අලුත් නිර්මාණයක් කරන්න ඕනැ වෙලයි තිබුනේ.

අනික ටීචර් සිංහල පාඩම ගන්න වෙලාවට අකුරු පැටලිලා වචන හිරවෙද්දි "චිස්, චිස්" ගාලා බත්කෙන්ද හරහා ගිනිසීරියා කෝ​ටු පාර කාලා ඒකෙත් ගන්න දෙයක් ඉතුරු වෙලා තිබුනෙ නෑ.

මං හිතන්නෙ ඕගොල්ලන්ටත් මේ ක්‍රමේ ප්‍රයෝජනවත් වෙයි. ඒ හින්දා ඒ ගැනත් ටිකක් කියලම ඉන්නංකො. මේක හරිම සරළයි! ඒ වගේම ලේසියි.

කරන්න තියෙන්නෙ මෙච්චරයි...

අපි ගෙදර දොරේ කතා කරත්දිත්, අච්චු පොත පාඩම් දෙන විදිහට කතා කරන එකයි. අර මම මුලන් කෝට් එක වත්තෙ නැන්දගෙන් ඉල්ලුවා වගේ.

ඕගොල්ලත් මේක කරලා බලන්න. මුලින්ම අමාරුයි තමා. ඒත් පස්සෙ හරි යනවා. ඉතිං හැම වචනයක්ම ඔහොම හිතලා කතා කරද්දි, පොතත් බලාගෙන ටිචර් ගාව පාඩං දෙන එක මහ කජ්ජක් නෙමේ.

අනික ටික දවසක් යද්දි කතා කරන වේගෙටම ඔය ක්‍රමේට කතා කරන්න පුලුවන් වෙන හින්දා ගෙවල් වලදිත් ලොකු ගැටලුවක් වෙන්නැ.

හරි! කොහොම හරි, එදා කෝට් බෑයකුයි, දික්කලිසමකුයි දාගෙන අයියගෙ පැත්තෙ කට්ටියටත් එක්ක මමත් මඟුල් ගෙදර ගියා.

මඟුල් ගෙදර ගියාට මොකද මගේ වයසෙ ආශ්‍රය කරන්න වැදගත් කියලා හරි හමං කව්රුත් ඒ පැත්තෙ හිටියෙ නැ!

අම්මලාත් ඉතිං කතාවට වැ‍ටුනහම මේ ලෝකෙ මතකයක් තියෙන එකක් යැ! ඉතිං මම තනියෙම පුටුවකට වෙලා ඉද්දි කව්දෝ පිටට තට්ටු කලා.

"ඇයි?" මගේ වයසේ පිරිමි ළමයෙක්. එයත් රීදිපාට ඉරි අස්සෙ තිත් වැටුනු කෝට් එකක් ඇදලා. ඒක මගේ එකට වඩා ලස්සනයි ද මන්දා!

"ඔයා අයියගේ පැත්තෙන්ද ආවේ?" ඝොසාව අස්සෙ මිනිහා ඇහැව්වා.

"ඔව්..... ඇයි..."

"නිකං.... මොකද තනියෙම කරන්නෙ, බය වෙලාද ඉන්නෙ"

"මොකටද මං බයවෙන්නෙ" මං මිනිහට තරහා මුණක් පෙන්නුවා.

"නැ නිකං ඇහැව්වෙ ඔයාගෙ නම මොකද්ද?‍

"ගෙදරට කියන්නෙ චූටි මහත්තයා"

"හිහ්...මහත්තයා කියලා ළමයිට නං දානවැ......පිස්සුද මන්දා"

"මොකද්ද කිව්වෙ..... ඔයා" මට හිතුනා මිනිහට හොදවයින් දෙකක් අනින්න. අර කෝට් එක ලස්සන හින්දම නෙමේ, කොහොමත් මට මිනිහව මුල ඉදලම ඇල්ලුවෙ නැ.

"නැ මුකුත් නැ. ඔයා පංතියෙ කී වැනියද?"

"දෙක" මම කෝකටත් එකක් වැඩිකරලා කිව්වා.

" අපෝ දෙකද මං එකනේ"

"ඉතිං මට මොකෝ...."

"මං එක වෙච්ච සංතෝසෙට තරංගා අක්කා මට පාට හතරේ සුවිච් පෑනකුත් දුන්නා. ඔයාට මොනාද හම්බුනේ...දෙක වෙලා"

"ගුඩු පොල් කරත්තයක්.....සීයා ගානේ" කියලා කියන්න ආවත් මම නිකං හිටියා.

"අපෝ ඕගොල්ලංගෙ අයියා ඔයාට මුකුත් අරන් දුන්නැද්ද..... බලන්ඩකො අපේ අක්කා කොච්චර හොඳඳ කියලා...."

"ඉතිං මට මොකද හලො...ඹ්ගොල්ලංගේ තරංගා අක්කා මොනා අරන් දුන්නම. ඕගොල්ලන්ට එයා ලොකු උනාට..."

"මොකද්ද ඹයා කියන්නෙ....අක්කට මුකුත් කියන්න එපා හරිද....., ඉරිසියා කාරයා. බලනවා අක්කගේ ලස්සන අද! ඒකටයි ඔය ඉරිසියාව. බලනවා ඕගොල්ලංගෙ අයියගෙ හැටි. හරියට ඉරට්ටක් වගේනෙ...."

"මේ අපේ අයියට මුකුත් කියාගෙන එන්ඩ එපා හරිද...."

"ඇයි ඕගොල්ලංගෙ අයියා මට මො‍නා කරන්නද?

මිනිහා වැඩිය කාටත් ඇහෙන්නැති වෙන්න මට අරියාදුවට කතා කරනවා. මටත් ඉතිං ඒ වෙලාවේ වැදගත් කම අමතක උනා. ඇරත් මම කෙහෙල් කොටුවේ චූටි මහත්තයා වෙච්චි. කාටවත් මොකටද මම බය‍ වෙන්නෙ. අනික මේවා ගමට ආරංචි උනොත් වස ලැජ්ජාවයි. මමත් තිරණේකට ආවා. මිනිහව කටින් බය කර ගන්න ඕනැ කියලා.

"මේ ඔයා වැඩිය පල් කතා කියන්ඩ එපා. දැං මං මේ කියන්ඩ යන දේ ඇහැව්වාම ඔයාට ඇඬෙයි......දන්නවද, එදා අපේ අයියා අක්කට කිව්වා, බැදලා දවස් දෙක තුනක් යනකං රැට නිදා ගන්න දෙන්නැ කියලා".

"ඈ...............ඒ මොකෝ....නිකං පච නොගහ යනවා මෙතනිත්."

පච! කව්ද දන්නැ පෑන් හම්බුනා කිය කිය පච කියන්නෙ. මං කියන්නෙ මං අහං හිටපු දේ! ඒ ගොල්ලං එදා කතා කරද්දි ලැගිජ් එකේ ඉදං මං අහගෙනයි හිටියෙ...බොරුනං ගිහිං අක්කගෙන්ම අහගන්නවා. අර බලනවා බොරුනං! අක්කා බය බයවෙලා වගේ ඉන්නෙ ඒකයි." මිනිහට කට උස්සන්න වෙලාවක් නොතියා මම හොඳවයින් දෙකක් කතා කරා මිනිහට. ලවුස්පීකරේ සද්දෙ හංදා මං කියන එව්වා වැඩිය ඈතට ඇහුනෙ නැ....!

ඊට පස්සෙ මිනිහා අක්කා දිහා බැලුවා. ඔන්න ඒ කතාවෙන් පස්සෙ මිනිහා එක විදිහක් උනා.

"හා....හා. අපි ඔය කතාව අමතක කරමු. මං ඔයාව එක්කං යන්න ආවේ වෙන වැඩකට....."

"මොකද්ද?" මං කෝකටත් ගනං ඉස්සුවා.

"නැ..... පොඩි ගමනක් යංද? ඔයා එනවනං අපි යං බීම හදන තැනට. බීම හදපු නැන්දලා ඇඳගන්න ගියා.

"කමන්නැද්ද!"

''යංකෝ... මේ අපේ නැද්දලයි ගේ.... බයවෙන්න දෙයක් නෑ!''

ඔන්න මිනිහා තැං තැං වලින් රිංගලා බීම හඳන තැනට ගියා.

එතෙන්ට ගිය ගමන් ඔක්කොම හරි ගියා ව​ගෙයි මගේ තේරුනේ. මුලු කාමරේම දොඩම් බීම සුවදයි. ඊටත් වඩා කාමරේ පුරා තිබ්බ බීම කල්දේරං ටික දැක්කම හුස්මත් හිරවෙන්න වගේ එනවා.

"අපි එකක් බොමුද?" කියනවා මගේ මිනිහා මා දිහා බැලුවා.

"කමන්නැද්ද?" කියන විදිහට මමත් බැලුවා.

ඔන්න මිනිහා මට බීම වීදුරුවක් අරන් දුන්නා, මිනිහත් එකක් දාගන්න ගමන්.

"රහයි නේ.......ඔයාගෙ නම මොකද්ද......ආ....චූටිමහත්තයා කිව්වනේ....හිහි..... මගේ නම චරිත මොල්ලිගොඩ..... ඒක නෙමේ අපි තව එකක් බොමුද?" එයා ඒක බීල ඉවර වෙලා ඇහැව්වා.

"එතකොට ඔයා..."

"මමත් බොනවා.....!"

ඔහොම ඕන්නං මම අටවෙනි බීම වීදුරුව හරි නමය හරි, මට හරියට ඒකනං මතකත් නැ, බීබී ඉද්දි මිනිහා මෙහෙම කිව්වා.

"මං පංතියෙ එක කිව්වෙ බොරුවට! මම තුන."

"තුන"

"ඔව්..... මට හැමදාම ලකුණු කැපෙන්නෙ කියවිමෙදී..... හැමදාම අකුරු පැටලෙනවනේ"

ඔන්න ඔය වෙලාවෙදි මට හිතුනා ඔය පාඩම් දෙන ලේසිපාසු ක්‍රමේ මිනිහට කියලා දෙන්න. මොකද ඒ වෙද්දි මිනිහව මට හොඳ විදිහට පේන්න අරං තිබුනේ. ඇරත් මගේ හිතත් ඔය වගේ දෙවල් වලට නිකම්ම උණු වෙනවෙනෙ. ඉතිං මමත් දෙපාරක් නොහිතා ඒක කියලා දුන්නා.

මෙන්න මෙහෙම.

අපි හිතමු අපිට වතුර තිබහක් ආවා කියලා, ම්...... නැ, එක්කෝ බීම තිබහක් ම ආවා කියලා. එතකොට අපි කරන්නෙ,

"අම්මේ මට බොන්න මුකුත් නැද්ද? කියලා අම්මගෙන් අහන එකනෙ.

ඉතිං මගේ ක්‍රමේ ඉගෙන ගන්න කැමති අය ඒක කියන්න ඹ්නැ, ටීචර්ට පාඩම දෙන විදිහට,

මෙන්න මේ වගේ,

"අයන්න, අල්මයන්න, මෙයන්න, අම්මේ, මයන්න, ටයන්න, මට, බොයන්න, අල්නයන්න, නයන්න, බොන්න, මුයන්න, කුයන්න, අල්තයන්න, මුකුත්, නැයන්න, අල්දයන්න, දයන්න, නැද්ද, අම්මෙ මට බොන්න මුකුත් නැද්ද? කියල අහන එකයි, තේරුනාද?"

''ඔව්!, ඒත් ඒක අමාරු නැද්ද?''

"විකාරද ඔයාට, ඔයා ටිකක් කියලා බලන්නකො. උනන්දුව තියෙනවනං දැම්ම කටට හුරු කර ගත්තැකි.....මං ඕවා හැමෝටම කියලා දෙන්න්නැ මේ ඔයාට දැං කියලා දුන්නට...."

මිනිහත් මම කියලා දුන්නු ක්‍රමේ හරි ඉක්මනට අල්ලා ගත්තා.

හැබැයි ඊට පස්සෙ උනේ මං නොහිතපු වැඩක්.

ඒක මං කියන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ ලබන සිකුරාදා. ඒ කියන්නෙ විසිනමවෙනිදා. මතක් කරලා එදා ඇවිල්ලා ඉතුරු ටික කියෝලා යන්න. ඒ කොටසේ තමා මම සිත්තරයි, කතාවෙ හොඳම ටිකයි දාන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ.

අමතක වෙනවනම් කරන්න තියෙන්නෙ සුලු දෙයක්. ඒකත් මං කියලම නවතින්නකෝ.

මම නං හෙට උදේ හතරට නැගිටින්න ඕන්නං අද නිදා ගද්දි හොඳවයින් ටොකු හතරක් මගේ ඔලුවට ඇණගන්නවා. එතකොට පහුවදා උදේ හතරට නිකංම් ඇහැරෙනවා.ඒ ක්‍රමේ මම විතරක් නෙමේ ඕගොල්ලන්ගෙනුත් ගොඩ දෙනෙක් කරනවා කියලා මම දන්නවා. ඉතිං මේතනදිත් ඒකම කරන්න.

ඒ කියන්නෙ මේ ලියමන කියෝලා ඊලග කොටස කියවන්න ඔයාට හිතුන කියමුකො. ඒක මම දාන්නෙ විසි නමයනෙ. ඉතිං ඔයා ටොකු විසිනමයක් ඇනගන්න දැම්ම. එතකොට විසිනමවෙනිදාට ඔයාට නිකම්ම මතක් වෙයි.

එච්චරයි! බලන්නකෝ කොච්චර ලේසිද කියලා.

තව එකක් !

මගේ මේ අලුත් සොයා ගැනීම ගැන හරි, කතාව ගැන හරි මොකක් හරි තේරෙන්නැති තැනක් තියෙනවානම් අර කොටුව තියෙනවා හොඳේ....!