පොතේ නම | සිත්තර තරගෙ අතරතුර!

අද මම මේ ලියමන ලිව්වෙ වැදගත් කතාවක් කියන්නයි.

මගේ නෙක්ටෝ ලියමනට මේ වෙද්දි සිත්තර ලැබීගෙන යන අතරතුර මේ කතාව කියන්න මට පොඩි වෙලාවක් ලැබිච්ච එක ලොකු දෙයක්.

නෙක්ටෝ කතාවේ සිත්තර බාර ගන්න දවස ටිකක් ඉක්මන් කරන්ඩ උනා.

සිත්තර බාර ගන්න අන්තිම දවස අද!

ඒ හින්දා සිත්තර හැකි ඉක්මනින් එවන්න. බ්‍රහස්තින්දා උදේම තරගෙ පටන් ගන්නවා. හොදම සිත්තර ටික කතාවේ අදාල තැන්වලට දාන්නයි බලාපොරොත්තුව. හැබැයි හොඳම සිත්තරේ තෝරන්න ඕනෙත් ඕගොල්ලමයි! වැඩි විස්තර එදාට.

දැන් වැදගත් කතාව පටන් ගන්න යන්නෙ.

එදා කිව්ව වගේ සයිබර් යාය බ්ලොග් එක කරගෙන යන්නෙ හතරදෙනෙක් එක්කහු වෙලා කියලා ඕගොල්ල දැනටමත් දන්නවා ඇති.

ඒ,
‍
01.මම.

02.ටිකිරි

03.විදෙස් චිත්‍ර ශිල්පියා.

04.කෙහෙල්කොටුවේ චූටි මහත්තයා.

01. මම නං වැඩි දෙයක් ලියන්නැ. මැදින් පැන පැන කුරුලු හමුදාවෙ විස්තරයි, ‘මගේ කතා‘ කියලා ලේබලයක් හදාගෙන එදිනෙදා වෙන දේවල් වල විශේෂ දෙයක් තිබුනොතින් ලියලා දානවා ඇරෙන්න.

02. විදෙස් චිත්‍ර ශිල්පියා හින්දා තමා සයිබර් යායට පොඩි වෙනස් කමක් ලැබුනෙ. එයා එදා දවසට අදාල කතාව කියෝලා පටස් ගාලා මවුස් එකෙන් බලිකුරුට්ටක් ඇදලා ලියමනට පොඩි ගතියක් අරං දෙනවා.

03. ටිකිරි තමා සයිබර් යායට ගත්තු අන්තිම එක්කෙනා. ලියන්නෙ අමුතු ඒවා. ගොඩක් ඒවා මගෙන්ම හොරා ගත්තුවා. මෙයා කෙහෙල්කො‍ටුවෙ චූටිමහත්තයගේ වයසෙ උනාට ජීවත්වෙන්නෙ වර්තමාන කාලෙ.

04. කෙහෙල්කොටුවේ චූටි මහත්තයා කියන්න දන්නෙ, 1988 න් විතර පස්සෙ වෙච්ච කතා. ඒ කාලේ එයා ජීවත් වෙච්ච ගමේ ගොඩේ විස්තරයි, යාලුවන්ගෙ විස්තරයි තමා සයිබර් යායෙ එයා ලියන්නෙ. සයිබර් යාය කියලා බ්ලොග් එකක් තියෙනවා කියලා වැඩිපුර දෙනෙක් දැනගත්තෙත් ඒ කතා වලින් මං හිතන්නෙ.

මගේ කතා කැටගරියෙ තියෙන දේවල් මම ලියන්නෙ සාමාන්‍ය විදිහට. හරියට ලඟ ඉන්න යාලුවෙකුට දෙයක් කියන විදිහට.

හැබැයි ටිකිරි එහෙම නෙමේ. එයා ලියන්නෙ ලියන බාසාවෙන්මයි. ව්‍යාකරණ නීති රිති දන්න හැටියට පිළිපැදලා. එයා කියන හැටියට “මම“ කියලා පටන් ගත්තොත් ‘මි“යන්නෙන් අවසන් වෙන විදිහට. ඒ කියන්නෙ “මම හේතුහාමි“ වගේලු. “අපි අපේ ගමේ ගම්මු“ වගේ දේවල්ලු. සරළ ව්‍යාකරණ නීති පිලිපැදලාලු.

හැබැයි කෙහෙල්කොටුවේ චුටිමහත්තයා කියන චරිතේ මට පුලුවන් හැටියට ගොඩ නගන්න නම් මම ටිකක් උනන්දු උනා. මම පොත් පත් කියෙව්වා. ඒ පොත් පත් වල චරිත ගොඩ නගලා තියෙන හැටි අවබෝධ කරගන්න උත්සහා කලා. කතාවක් කාගෙහරි හිත දිනා ගන්න හැටියට ලියන්නෙ කොහොමද වගේ දේවල් හොයලා බැලුවා. සමහර තැන් වලට ඒවා ගැලපුනා නියමෙට.

දැං ඕගොල්ලන්ට උනත් තේරෙනවා ඇති, චුටිමහත්තයා මුලින් කතා කියපු විදිහයි දැන් කියන විදිහයි අතර ලොකු වෙනසක් තියෙනවා කියලා. සමහර වචන පාවිච්චි කරන එක සම්පුර්ණයෙන්ම නවත්තලා දාලා තියෙන්නෙ. ඒ වෙනුවට අලුත් වචන පොත් පත් වලින් වගේම, එදිනෙදා අපි කතාබහ කරන තැන් වලිනුත් හොයාගත්තා.

කාටහරි ඕනෙනම් මං මොනවගේ කතා කියෝලද මේ විදිහට ලියන්න උත්සහ ගන්නෙ කියලා හොයාගන්න අන්න මගේ ප්‍රොෆයිල් එකේ ඇති මං කියොපු කතා පොත් දෙක තුනක විස්තර. ඒ විස්තර මම දැම්මේ බ්ලොග් ලියන්න ගත්තු මුල්කාලේ කියලා ඕගොල්ල දන්නවා ඇති.

දැං මං කියන්න යන්නෙ මේකයි.

හැබැයි මට විතරක් නෙමේ!

අපි හැමොටම තියෙනවා ලස්සන පොඩි කාලයක්. ඒ කාලේ අපෙන් පස්සෙ අයට එන්නෙ නැ. පුලුවන් හැමෝම අපෙන් පස්සෙ එන අයට කියවන්න හරි, අපිටම කියෝලා අපේ අතීතය මතක් කරලා රස විදින්න හරි අපේ පොඩි කාලේ ගැන ලියවනවම් මම කැමතියි.

කරන්න තියෙන්නෙ පොඩි දෙයයි. අපි එදා පොඩි කාලේ හිතපු හැටියට හිතන්න විතරයි.

පොඩි උන් මොන ලෝකෙ හිටියත් පොඩි උන්මනෙ!

එයා ලංකාවේ හද්ද පිටිසර හිටියත්, ඉන්දියාවේ හිටියත්, ඇමරිකාවේ හිටියත්, රුසියාවේ හිටියත් පොඩි එකා හිතන්නෙ පොඩි එකා විදිහට. ඒ හින්දා ඔයා පොඩි කාලේ කොහේ හැදුනා වැඩුනත් ලස්සන කතා ඇති පොත් පිටින් ලියන්න. ඒවා ලියන්න. එතකොට අපිට කියවන්න අලුත්ම අලුත් කතා ගොඩක් එකතු වෙයි.

බොරලු රොකට්ටුවේ කතාව, ටොපිකොල හතලිහේ කතාව, මගේ මීයා සිප් එකට අහුවෙච්ච කතාව, මගේ උත්පත්ති කතාව, මගේ පළමු රාජකාරී ලියුම වගේ දේවල් ඒ කාලේ මටම වෙච්ච දේවල්! වෙන කාටවත් නොවිච්ච දේවල්. කිසිම ළමා පොතක පතක නැති දේවල්. කොටින්ම මම කියන්න කලින් කව්රුත් දන්නැති දේවල්. පොත පත කියවන අය හැටියට ඒ ගැන ඕගොලල් හොඳටම දන්නවා ඇතිනෙ.

කොහොමහරි ඔයාලටත් ඇති ඒ වගේ කතා ඕනැ තරම්!

ඉතිං ඔයාලත් ඒ කාලේ ගැන ලියන්න. හැබැයි එහෙම ලියපු කතා කියෝපු කව්රු හරි ඔයාට කිව්වොත් “අපෝ මේ ලියලා තියෙන්නෙ පොතක තිබුනු එකක කොපියක්නෙ" කියලා, ඒ ගොල්ලන්ට කියන්න තියෙන්නෙ තමන්නෙ පොඩි කාලේ මතක් කරලා බලන්න කියලා විතරයි.

ලියන විදිහ ලස්සන කරගන්න එක පොත පත කියෝලා කරගන්න පුලුවන්. සමහරුන්ට නම් උපතින්ම ඒ හැකියාව තියෙනවනේ.

මම නං ඉස්කෝලෙ යන කාලේ රචනාවක් වත් හරියට ලියන්න උනන්දුව තිබුනු කෙනෙක් නෙමෙයි. මේ බ්ලොග් ලියන්න තියෙන කැමැත්ත හින්දමයි මම එක එක පොත් කියවලා එක විදිහකට ලියන්න පුරුදු උනේ. හොඳ වෙලාවට අම්මා ඒ කාලේ ඉඳලා මට පොත් කියවන්න පුරුදු කරලා තිබුනා.

පොත් කියවන කව්රුත් දන්න එක පොතක් තියෙනවා. මමත් පුස්තකාලෙන් ඒ පොත අරගෙන කට පාඩම් වෙනකම් කියොලා තියෙනවා. ගිය අවුරුද්දෙ පොත් ප්‍රදර්ශණය දවසෙ මම එයින් එකක් ගත්තා හැමදාමට මා ලඟ තියා ගන්න.

ඒ පොත මා ගාව විතරක් තියෙන මැජික් පොතක් එහෙම නෙමෙයි. පොත් කඩේකට ගිහිල්ලා ඕන කෙනෙකුට ගන්න පුලුවන් පොතක්. ඒ හින්දා ඒ පොත ගැන මම මීට කලින් විශේෂයෙන් සඳහනක් කරලා නැති උනාට කියන්න ඕනේ තැන පැහැදිලිව කියලා තියෙනවා.

චුටි මහත්තයා හිතන හැටි ඕගොල්ලන්ට හරි විදිහට දැනෙන්න, ලියන්න මම ඉගෙන ගත්තෙ ඒ පොතෙන්.

ඒ හින්දා මම ඒ පොතට හරිම ආදරෙයි!

කාට හරි කියන්ඩ පුලුවන්ද ඒ පොත මොකද්ද කියලා?

..........................

-බුද්ධි.