ළෝඛයේ ශ්‍රේෂ්ඨ භළ්ළෝ සහ තවත් කතා | මතු යහපත පතන බ්ලොග් ලියන කියවන පුරුෂ පක්ෂය උදෙසා !

" ඒ බල්ලා පුදුම ගතිගුණ තියෙන බල්ලෙක් ඈ........." කියාගෙන ස්වාමියා අතට ගත්තු හැලපෙ ඔතලා තිබුනු කැන්ද කොලේ ගලවන්න ගත්තා.

එදා අපි කතා වෙමින් උන්නෙ ලෝකෙ හිටපු ශ්‍රේෂ්ඨතම බල්ලො ගැන.  හැලප කමින් ඉන්න ස්වාමියා උපතින් ම සතුන් ගැන ඇල්ම තියෙන කෙනෙක්. එයා කුරුල්ලන්ටත් හෙන ආදරෙයි. ලස්සන කුරුල්ලෙක් ඉන්නවා කිව්වොත් ‍ලෝකෙ ගැට්ටට ම හරි යනවා ඌව හොයාගෙන. මේ ස්වාමියාගේ බිරිඳත්, අපිත් එක්කම කතාවට අගුල්පත් තියමින් ලඟ ලඟම හිටියා. අපි කියන මේ ස්වාමියාගේ බිරිඳ බ්ලොග් ලියන්නියක්. එයා හරිම ස්වාධීන අදහස් තියෙන කෙනෙක්. යමක් කියන්ඩ තියෙනව නං ඒක කියනවා ආය මහ ඒජන්තට හරි. ඒ වගේමයි පතිභක්තියත්.

අපේ මිතුදම ආරම්භ වුනේ මගේ බ්ලොග් එකේ එතුමියගේ කමෙන්ට් වැටුනට පස්සෙ. මීට අවුරුදු තුනකට කලින් අගෝස්තු පොත් ‍ප්‍රදර්ශනේ දවසේ, ඒ කාලේ නැවුම් බ්ලොග්කරුවෝ ටික දෙනෙක් BMICH එකේ දී මුණ ගැහුනා. එතනට මෙතුමියයි, එතුමියගේ ස්වාමියයි, ඒ කියන්නෙ මේ හැලප කමින් කතාකරන එක්කෙනයි, ඒ ගොල්ලන්ගේ බිනරමලියි ඇවිල්ලා හිටියා. එතනදී වෙච්ච කතාවෙනුයි අපි දැනගත්තෙ මේ ඇවිල්ලා මැරියන්ලගේ අල්ලපු වැටේ අයයි කියලා.

ඒ කිව්වෙ මේ ස්වාමියයි, අපේ මැරියන්ලගේ අක්කලයි ඒකාලේ දන්න අයලු. පොඩි කාලේ සෙල්ලම් කරද්දි මේ ස්වාමියලා කරක් නොගහපු තැනක් නැලූ. බලාගෙන යද්දි මැරියන්ලයි, මේගොල්ලයි එක ගමේ දෙපැත්තෙ.

ඔහොම අපේ මිතුදම මෙව්වා වුනාට පස්සෙ අපි ඒ ගොල්ලන්ගෙ ගෙදර යනවා, ඒ ගොල්ල අපේ ගෙදර එනවා. ඇයි ඉතින් දන්න කියන අයනෙ දැන්. ඔන්න එකෝමත් එක දවසක ඒ ගොල්ලන් අපේ ගෙදර ඇවිල්ලා හැලප කකා ඉද්දි තමා අර බලු කතාව ඇදිලා ආවේ.

මැරියන්ලගේ මහගෙදර ලග තියෙන අසල්වැසි ගෙදරක ඉන්නවා හුරුබුහුටි බැල්ලි පැටියෙක්. ඌ කවදාවත් මාව දැකලා නැති වුනත් මම එහෙ ගිය මුල්ම දවසෙම මෙයා ඇවිල්ලා ඇඟේ දැවටෙන්න ගත්තා. මම මාස ගාණකින් එහෙ ගියත් එයා කොහොම හරි ඒ බව දැනගෙන මාව හොයාගෙන මැරියන්ලගේ දිහා එනවා. ඉතින් ලොකේ හිටපු ශ්‍රෙෂ්ඨ බල්ලො ගැන කතාවෙද්දි මේ බැල්ලි පැටියාගේ කතාව ඇදිලා එන එක අහන්න දෙයක් නෑනේ.

ඒ ගොල්ල තීරණය කලේ සංසාර ගමනේ පරණ මතකයක් හන්දා බැල්ලි පැටියා මාව හොයාගෙන එනවා ඇති කියලා. ඒකට මම එකඟ වුනත්, ඇමරිකන් ජනාධිපති තුමා වගේ මම පපුවට අත තියලා ඉතාම වගකීමෙන් කිව්වා "එහෙමමත් නෙමේ අනේ, හදවතේ කරුණාව තියෙනව නං ඕනෙම කෙනෙක්ට, ඕනෙම සතෙක්ට ඒ බව දැනෙනවා කියලා".

ඕක කිව්ව හැටියේ තමා අර ස්වාමියා කේක් කෑල්ලත් එක්ක කාපු කෙසෙල් ගෙඩියේ පොත්ත පැත්තකින් තියලා, හැලපේ අතට අරං පුටුවෙ හරි බරි ගැහිලා මෙහෙම කිව්වෙ.

"ඔයා දන්න තරම තමා. එහෙනං අපේ ගෙදර හිටපු බල්ලා කාටක්කත් කීකරු නෑනේ මට විතර. ඔය හදවතේ කරුණාව තියෙන කාටවත් ඌව නමා ගන්න බැරි වුනා, නේද අනේ......."

"ඒක තමා....." අපේ ජනප්‍රිය බ්ලොග්කාරිය අගුල්පත් තිබ්බා. ඒකෙන් උද්දාමයට පත් වෙච්ච පාර තමා ස්වාමියා,

" ඒ බල්ලා පුදුම ගතිගුණ තියෙන බල්ලෙක් ඈ........" කියාගෙන කතාව පටන් ගත්තෙ.

ඒ කතාව පුරාම කියවුනේ ඒ බල්ලගේ තිබුනු පුදුම හිතෙන ගතිගුණ ගැන. මේ කතාව අතරතුර අපි අහපු හරස් ප්‍රශ්ණ, හූමිටි තැබිලි වගේ මුඛ්‍ය තේමාවට අදාල නැති ඔක්කොම කෑලි කපලා දැම්මොත් මෙහෙමයි කතාව එන්නෙ.

අපේ කතා නායකයා සත්තුන්ට ආදරේ හින්දම බල්ලෙක් හදන්න අරගෙන තියෙනවා. ඒ බල්ල වැඩියෙන්ම කීකරුත් එයාටමලු. ඉතින් පොර වැඩට ගිය අතරතුර දී මොකක් හරි දඩයමක් කලොත් එයා වැඩට ගිහිල්ලා එනකල් ම දඩයම කකුල් දෙක ගාව තියාගෙන ඉන්නවලු. මෙයා ඇවිදින් බල්ලව පැසසුවට පස්සෙලු දඩයම පැත්තකට දාන්නෙ. ඕනෙම ජාතියෙ අමුත්තෙකුට කිසිම හේතුවක් හන්දා සාලේ පැත්ත පලාතෙ සිමෙන්ති පාගන්න දෙන්නෑලු, එයාගේ අවසරයකින් තොරව. එහෙම ආවත් බල්ලා හොඳට ඇහැ ගහගෙනලු ඉන්නෙ මෙයාට අමුත්තා අනතුරක් කරයි‍දෝ කියලා. දවසක් යාලුවෙක් ඇවිල්ලා විහිලුවට කෑගහලා ගහන්ඩ ගිය හැටියේ බල්ලා පැනලා යාලුවගේ කකුලෙන් කෑල්ලක් කඩා ගත්තලු බඩගිනි වුනාම පස්සෙ කන්ඩ කියලා. ඔය වගේ වීර ක්‍රියා ගොඩකින් එයාගේ ජීවිත කතාව පිරීගෙන එද්දි තමා දවසක් හරි වැඩක් වෙලා තියෙන්නෙ.

ඒ වෙන මුකුත් නෙමේලු. මෙයා වැඩට ගිය අතරතුර දවාලක එයාගේ තාත්තා මොකද්දෝ අපබ්‍රන්ස වැඩක් කරන්න ගිහින්, බල්ලා තාත්තගේ අතෙනුත් කෑල්ලක් කඩා ගෙනලු බඩගිනි වුනාම කන්නයි කියලා. හැබැයි ඒක බල්ලට වුනු අත්වැරැද්දක්ලු. මොකද මෙයාට වගේ ම බල්ලා ලෙංගතු සීමිත පිරිසෙන් තවත් එක්කෙනෙක්ලු තාත්තත්. ඒකට තාත්තට වගේ ම බල්ලටත් හරිම අප්සෙට් ලු. ඒත් අකමැත්තෙන් හරි බල්ලව කූඩුවට දාන්න කට්ටිය එකඟ වුනාලු. තාත්තාත් බේත් දාගෙන ඇවිල්ලා "මේ බලන්ඩ ඔයා මට කරපු දේ" කියලා බල්ලට අත පෙන්නුවලු. බල්ලට ඒකට තවත් අප්සෙට් වුනාලු. බල්ලා කන්නෙ නැතුව අතඇරියලු. එයා කරපු වැඩේ ගැන එයා හොඳටම පසුතැවිලි වෙන බව දිගටම පෙන්නන්න ගත්තලු. පස්සෙ මෙයා කූඩුවෙන් වත් එලියට ආවේ නෑලු. අන්තිමේ මෙයා හොඳටම ලෙඩ වුනාලු. කෑම කෑමත් අත්ඇරලම දැම්මලු. ටික දවසක් ඔහොම ගතවුනාලු. දවසක් උදේක බලද්දි අර අප්සෙට් එකෙන්ම මෙයා නැති වෙලාලු!

ඔන්න ඔය විදිහට එක හුස්මට කතාව කියලා දමාපු අපේ කතානායක තැන බොහොම උදාර ලීලාවෙන් අපි දිහා බැලුවා. ඇයි ඉතින් එයාට ඉදලා තියෙන්නෙ කොච්චර උදාර ගතිගුණ තියෙන බල්ලෙක් ද?

පස්සෙ එයා අර හැලප කෑල්ලෙ අන්තිම කෑල්ලත් කටේ දමා ගත්තා. අපි ඔක්කෝමලා තත්පර ගණනාවක් නිහඬව මේ ගැන කල්පනා කලා. ඇත්තටම තමන් කරපු දෙයක් ගැන මෙච්චර පසුතැවුනු බල්ලෙක් ගැන අපි ඇහැව්වමයි.

හැබැයි ඔය සිතුවිල්ල එච්චර කාලයක් අල්ලලා හිටියේ නෑ. ඒ වෙන මුකුත් හින්දා නෙමේ. එයාගේ බිරිඳ, ඒ කියන්නෙ ස්වාධීන අදහස් තියෙන, නියම පතිභක්තියක් තියෙන අපේ බ්ලොග්කාරිය, එයාගේ ස්වාමියාට අමතක වෙලා තිබුනු මේ බලු කතාවේ වැදගත් කොටසක් මතක් කරලා දීපු හින්දා. ඒක වුනේ ‍මෙන්න මෙහෙම.

ඕගොල්ලන්ට වඩා හොඳට කතාව පැහැදිලි වෙන්න මම ඒ ටික ආයිමත් කියන්නම්.

‘කො‍හොමහරි අන්තිමේදී මෙයා කූඩුවෙන් වත් එලියට ආවේ නෑ. එයා හොඳටම ලෙඩ වුනා. කෑම කෑමත් අත්ඇරලම දැම්මා. ටික දවසක් ඔහොම ගතවුනා. දවසක් උදේක බලද්දි අර අප්සෙට් එකෙන්ම මෙයා නැති වෙලා." ස්වාමියා කිව්වා.

එතකොටම අපේ බ්ලොග්කාරී නේද, ‘‘නැ නේද ඒයි. ඌ මැරුනේ ඒ අප්සෙට් එකටද? මම හිතුවෙ අර බල්ලොත් එක්ක මරාගෙන පිටගැස්මට ඇවිල්ලා තිබුනු තුවාලේ හන්දයි කියලා.“ කිව්වා.

කතාව ඉවරයි. මේ කතාව පුංචි උනත් ගන්න තියෙන ආදර්ශ එමටයි. බොහෝ දෙනාගේ පහන් සංවේගය උදෙසා මම මේ කතාව ලියන්න හිතුවෙත් ඒකයි. හැබැයි ඒ ආදර්ශ ඔක්කොම එකට හිරවෙලා පැටලිලා තියෙන්නෙ.

ඕගොල්ලන්ට පුලුවන් නම් ඕක ලිහලා කරලා ගන්ඩ තියෙන ආදර්ශක් ගන්ඩලා.

................................................
කලකට පස්සේ - වෙලකට බැස්සේ
- මීට යුරෝ දෙකේ වීරයා.

ප/ලි -
ඇත්තම කියනවා නම් මමත් ඔය කතාවෙන් කෑල්ලක් කපලා දැම්මා. අච්චර ලස්සනට කතාව කියලා අවසාන වුනාම අපේ බ්ලොග්කාරී කිව්වනේ, ‘‘නැ නේද ඒයි. ඌ මැරුනේ ඒ අප්සෙට් එකටද? මම හිතුවෙ අර බල්ලොත් එක්ක මරාගෙන පිටගැස්මට ඇවිල්ලා තිබුනු තුවාලේ හන්දයි කියලා.“කියලා. ඒ වෙලාවේ අපේ කතානායක තැන මොනවද දන්නව ද කිව්වෙ, “ඹව් තුවාලෙකුත් නං තිබුනා තමා“ කියලා. ඒක කියපු ස්වරෙවත්, ඒ  අවස්ථාවේ මිනිහා පත් වෙච්ච ඉරණම ගැනවත් නියම තතු මට වචනෙට පෙරලගන්න තේරෙන්නෙ නෑ. අනිත් අතට කාටද කියන්න පුලුවන් පිරිමි අපට ජිවිතේ කවදාක හරි ඔයවගේ අවස්ථාවකට මුණ දෙන්න ලැබෙන්නෙ නෑ මයි කියලා. ඒක නිසා ඒ කෑල්ලත් කතාවට ඇතුලත් කරනවට වඩා හොඳ නැද්ද මේ විදිහට කතාව ඉවර කරලා මගේ බ්ලොග් රසිකයින්ට හිතන්ඩ යමක් ඉතුරු කරන එක තමන්ගේ අනාගතේ ගැන.

ප/ප/ලි -
ගිය සතියෙ දවසක සාදයකට නැවත අපි ඒ ගොල්ලන්ගේ ගෙදර ගියා. ඒ වෙලාවේ තමා කාලයේ වැලි තලාවෙන් වැසී යමින් තිබුනු මේ කතාව මට මතක් වුනේ. හැබැයි ඊට කලින් දවසක අපි හම්බුනු වෙලාවෙයි සමස්ත බ්ලොග් පාඨකයන්ගේ මතු යහපත තකා උක්ත කතාව දාන්න මම නිසි අවසර අරගත්තෙ.